Kill The Sun And The Moon And The Stars, het openingsnummer van het debuut van het uit Frankfurt Am Main afkomstige The Black Cat’s Eye, duurt meteen net iets meer dan twintig minuten. Het kwintet, dat de psychedelische rock en krautrock uit de jaren 1960 en 1970 adoreert, zet die insteek meteen in de verf middels dit heel gevarieerde stuk instrumentale psych dat net zo goed liefhebbers van postrock zou kunnen aanspreken. Ze slaagden er bovendien in om de mastering van dit nummer, de hele plaat overigens, te laten doen door legende Eroc. Dit heerschap maakte indertijd deel uit van de psychrockband Grobschnitt en door zijn kennis van opnametechnieken hielp hij zowat elke krautrockband die indertijd zijn pad kruiste.
Het bijzondere aan The Black Cat’s Eye is dat er gewerkt wordt met drie gitaristen. Die dienen niet om hun virtuositeit in de verf te zetten. Elk doet zijn ding wat een waaier aan melodielijnen oplevert. Die gaan zelden met elkaar in de clinch, integendeel, ze versterken elkaar. Het zorgt er tevens voor dat de band gaat voor een volle klank, een vol geluid dat helemaal zit dichtgetimmerd en geen ruimte meer laat voor iets anders. Luisteren zullen we. Meegaan op hun trip, want korte nummers, dat is aan deze Duitsers niet besteed.
Hier en daar voegt de band wat aan blues en vroege hardrock verwante riffs toe maar de hoofdmoot van de muziek blijft psychedelica. Kers op de taart is het trippy Lostlostlostlostlostlostlostlost dat de plaat mag afsluiten, inclusief ietwat geneuzelde zang. En het werkt prima. Waar veel van dit soort bands in onze oren vooral horen te werken zonder een irritante zanger, werkt het hier wel, puur omdat Christian Blaser weet te doseren. Zijn stem wordt een bijkomend instrument waar zijn bandmaten gretig op inpikken.
