Corona legde de wereld even stil maar heeft ook veel teweeggebracht. Ook bij Maarten Flamand en Esther Lybeert hakte die periode er serieus in. In volle pandemie wilden ze geen muziek releasen die de soms grimmige corona sentimenten reflecteerden. Het idee groeide om een ietwat andere Antler King-plaat te maken, iets dansbaarder, vitaler dan we gewend zijn. Maar het draaide anders uit.
De eerste songs lagen in de lijn van hun initiële idee, maar toen kreeg het duo in de onmiddellijke omgeving af te rekenen met verlies, wat een invloed had op het creatief proces. Ze hadden beiden tijd nodig om de ingrijpende gebeurtenis een plek te geven. Het idee om een lichtere plaat te maken lieten ze evenwel niet los wat bijwijlen echt een beproeving werd. Het resultaat is dan ook wat anders dan ze vooropgesteld hadden, maar het geeft wel perfect de periode en de gemoedstoestand van Maarten en Esther weer in die periode.
Lybeert en Flamand sloegen aan het schrijven, namen de ideeën op en werkten die uit. Toen hun vaste producer Jan Chantrain deze demo’s beluisterde was hij zo onder de indruk dat hij ervoor koos om de opnames te gebruiken. Alle nummers zijn dan ook opgenomen bij het koppel thuis in een losse, ongedwongen sfeer. De vibe zat onmiddellijk goed. Zo klopten ze bij de buren aan om wat geluidsopnames te maken van Bob de ezel en Colorado de haan die de songs hier en daar wat kleur geven.
The Antler King levert met deze Dances hun meest kleurrijke plaat ooit af. Er zit zoveel variatie in en toch klink het nog steeds als The Antler King. Elk nummer is een nieuwe kleurplaat vol interessante invloeden en aanpakken die heel fris klinkt zonder de eigenheid te verliezen.
Het album opent met de mysterieuze single Bolero waarvan we al vanaf het eerste gehoor in hogere sferen waren. Daarop volgt het funky Swing 448 waarop Prince, Tom Tom Club en Talking Heads een feestje bouwen. Met Foxtrot zet het duo ons op het verkeerde been. Hier is geen sprake van stijldansen, we worden getrakteerd op Afrikaanse invloeden en furieuze gitaren die ons toch ook wel op de dansvloer sleuren. Bij We Are Dancing klinkt The Antler King zo mysterieus en experimenteel als Portishead en tegelijk ingetogen dansbaar.
Met het korte Trip The Light Fantastic wordt er geëxperimenteerd met Oosterse invloeden en geeft Bob de ezel het beste van zichzelf tijdens de outro. Cha Cha Bird is het meest ingetogen nummer van de plaat, ook al wordt er naar hartenlust met geluiden gespeeld en dat levert weer iets heel uniek op. Pavement Polka is geen polka maar wel een prachtige, warme song die van in het begin diep raakt. Het speelse van Talking Heads komt terug even piepen bij de Pet Waltz. Tenslotte krijgen we nog het innemend pareltje Slow dat het album in schoonheid afsluit.
Met Dances heeft The Antler King wederom een prachtplaat afgeleverd. Een album waar zeker op gedanst zal worden maar dat ook ontroert door zoveel schoonheid.
The Antler King kan je aan het werk zien op:
17/09 – Arscène, Hansbeke
30/09 – N9, Eeklo
27/10 – De Casino, Sint-Niklaas
28/10 – De Living, Heist-op-den-Berg
25/11 – Muziekcentrum Dranouter
16/12 – Handelsbeurs, Gent
