Misschien was het tijdstip net iets te slecht gekozen. Zomerhits scoor je nu eenmaal niet in de herfst. Jammer, anders had Témé Tan zeker net als pakweg Roméo Elvis van het zomerhiteffect kunnen profiteren.
Maar laten we niet te depressief worden, Tanguy Haesevoets heeft zeker geen reden tot klagen. Zijn debuut werd meer dan goed onthaald en het nobele doel dat Témé Tan voor ogen had werd meer dan bereikt: muziek maken die mensen laten dansen.
Tanguy had daar als globetrotter alle mogelijkheden toe, hij zat zowel in Kinshasha als Peru of China. Of hoe je muziekjes uit verschillende werelddelen kan laten absorberen tot één smeltkroes. Het is dan ook geen woord gelogen dat je in zijn eerste worp even veel de rumba of de eigenzinnigheid van Cornelius in hoort.
Door de vele tropical beats en Afrikaanse percussies raakte Témé Tan wel in het vakje van wereldmuziek verzeild, maar wie goed luistert, hoort er ook pakweg J. Bernardt in. Témé Tan is immers een muzikant die alles opzuigt, maar daar wel het zijne van maakt. Een mengelmoes van stijlen, wel één met klasse, en dat is wat telt.
