Sam De Nef is gekend als frontman van Danny Blue And The Old Socks maar vorig jaar speelde hij met het idee om aan een solocarrière te beginnen. Hij begon demo’s op te nemen tijdens de lockdown van maart. Toen Unday Records deze demo’s had beluisterd, boden ze hem onmiddellijk een platendeal aan. De Nef trok naar een oud huis in de Franse Vogezen samen met Nicolas Rombouts (Matt Watts, Stef Kamil Carlens, Ottla) en PJ Decraene (Rhinos are People Too) om daar zijn debuut op te nemen.
Voor Sam De Nef is dit soloproject zijn manier om zijn eigen verhaal te vertellen en liedjes te schrijven die op de meest natuurlijke manier tot hem komen. Voor dit project liet hij zich inspireren door Bob Dylan, Jack Kerouac, Leonard Cohen en Karen Dalton. Maar hij blijft uit de buurt van clichés en heeft zelf een eigen indrukwekkende stem.
Vanaf het openingsnummer Untitled zijn we van onze sokken geblazen. Wat een straffe sound heeft De Nef samen met Rombouts en Decraene hier neer gezet. En dat zet zich heel het album door. Met het fragiele Mother, het sublieme duet Requiem For A Dream met Camille Camille waar we een jonge Leonard Cohen in horen, het naar Dylan ruikende Starlit Waters, het pakkende Jewelled Singer, het met Americana gezegende My Blood Won’t Soak These Running Shoes en het subtiele Nightsong pakt Sam ons volledig in.
Sam De Nef heeft met zijn kompanen zeven prachtige pareltjes op dit album gezet die heel diep raken. Het zijn hele pure songs zonder veel arrangementen, maar dat hebben deze nummers ook niet nodig. Zijn directheid en intimiteit komen het best tot zijn recht zonder veel toeters en bellen.
Nu dat de er volgend maand terug kleine evenementen buiten mogen plaatsvinden, hopen we dat Sam De Nef met zijn collega’s deze briljante plaat snel live kan voorstellen. Misschien zal het dan nog koud zijn buiten maar deze songs stralen genoeg warmte af voor iedereen.
