Vorig jaar brachten Darren Barnes en Tony Hubbard onder de naam Pluto Is A Planet hun debuutplaat Dying Every Second uit. Een album dat het duo aankondigde als een shoegaze-plaat maar waar wij enkel flauwe echo’s op hoorden van The Human League, Joy Division en The Cure. Met andere woorden: shoegaze was er niet op te vinden maar we kregen in de plaats niet overtuigende 80’s wave. Maar Darren en Tony geven niet op en zijn hier nu terug met een nieuw probeersel.
Op Plutocracy staan negen nummers over zilveren dollars, hogepriesters, hoop, twijfels, angst, narcisten en doorzettingsvermogen. Dat laatste mag zeker wel in de verf gezet worden want muzikaal klinkt dit album toch wel wat beter dan zijn voorganger. Het duo combineert op deze plaat een meer elektronische sound, die in de buurt komt van New Order (inclusief de Peter Hook-bassound), met een stevig shoegaze-geluid dat we kunnen vergelijken met My Bloody Valentine, Curve en Slowdive.
Helaas kunnen we niet zeggen dat het zangtalent van Darren Barnes er op vooruit is gegaan. Voor het vorige album maakten we nog een vergelijking met een slechte imitatie van Ian Curtis, nu heeft hij op zijn stem effecten geplaatst die alles beter moeten maken.. Maar helaas met effecten kan je niet alles goed maken. Al goed dat zijn kompaan er zo’n stevige gitaarmuur opgezet heeft dat Barnes bijna niet te horen is…
Als Pluto Is A Planet nog een goede zanger zou vinden, zouden ze misschien wel eens een knappe plaat kunnen maken. Maar we blijven positief want er is al een evolutie in hun geluid te merken, dus er is hoop.
