Iedereen is angstig om als een dwaas over te komen. Pierre Citron niet. Wees wat meer als de Brusselse Pierre Citron. Zonder schild, zonder pantser, is hij een zanger, poëet, artiest, vriend en chansonnier en alles draait om openhartigheid en gevoel. Net daarmee, slaagt hij erin om ons de werkelijkheid door een andere bril te laten bekijken. En zo sloot hij 2020 af.
“Hoe zit het met het jaar 2020? Ik stel me het voor alsof ik in de wachtkamer bij de dokter ben. We horen kreten van angst uit het kantoor van de dokter. Behalve dat het niet de patiënt is, maar de dokter die angstkreten uit. Een echte nachtmerrie, een horrorfilm met een enge soundtrack. Het was het jaar waarin alleen komieken onze trieste realiteit konden verklaren. Kunstenaars, politici en kappers zijn uiteraard niet langer bruikbaar. Een jaar met een bittere smaak, maar voor sommigen goed voor gezondheid en carrière. Zonder twijfel een citroenjaar”, legt Pierre Citron uit.
Het jaar smaakte zuur en het schrijven en opnemen van zijn nieuwe album MMXX gebeurde voor, tijdens en nogmaals tijdens de lockdown. Pierre Citron kreunt zijn eerlijke woorden in de dominante sfeer die producer (tevens ook verantwoordelijk voor het mixen en masteren) Koolbear neerzet met de beats. De beats werden versterkt door Khoi Kidd, Jaze Baqti en T.N D.M en de vuile praat door Peter Betweter. Taaie, profetische rijmen horen we in 12 nummers in alle rust!
Zijn zwoele stem opent meteen met gesproken woorden op al even zwoele beats met warme jazzy gitaarplukken en pianoklanken in Les Gens Sont Trop Loin. De sobere vocals dwalen langs dwarrelende klanken. Met alarmsirenes wordt het koninkrijk België geïnformeerd over de avondklok, waarna er rustig, maar confronterend kritisch over de plaats van ‘buitenlanders’ in ons land gerapt wordt in Avondklok. Discriminatie loert om elke hoek. “Het is hier precies de jaren 40”, klinkt het desolaat, terwijl hij vergezeld wordt door Ellens stem, die er “iedereen is weg van buitenlanders” aan toevoegt. Zwoel lieflijke backings en glinsterende sounds klinken in Faux, terwijl de spoken vocals bitter en terneergeslagen klinken. Een knap contrast.
Over links en rechts, vuile leugens en een foute wereld. FDP laat evenveel rust als onrustige chaos horen. Zonder enige verheffing in de stem, proef je de woede, de kwaadheid, de teleurstelling. Terwijl er geen greintje agressie klinkt. “Maar ‘k doe niet aan politiek. Doe iets concreet. Fok de politiek.”
Je Zal Altijd Zien is een knap ironisch stukje met experimentele jazzinvloeden. Blazers, fluiten, funky beats en de woorden “ik isoleer mezelf al jaren maar nu ineens is het van moeten.” In Tout Est Bon Dans Le Citron wordt een heel elektronisch kader gesponnen rond de tweetalige tekst, die refereert naar de best pittige albumcover. Een seksueel taboeloze tekst, die door de boontjes wellicht gecensureerd zou worden, in Auw. concludeert met “ik wil een vrau die van me houdt”. Pierre Citron legt zichzelf uit in Vagabond waarbij de synths als stralen over de tekst schijnt. Tot hier toe hoorden we spoken words en rap, maar in afsluiter De Loin (La Plus Belle) wordt er ook echt gezongen. Even optimistisch klinkt die zanglijn als de blazers.
Ze rappen in drie talen, pur sang, met een overtuiging en een boodschap. Luister en beslis of je hun muzikale bril opzet om naar de wereld te kijken. Al was het maar even. Wees even zoals Pierre Citron.
MMXX is digitaal verkrijgbaar en in beperkte oplage op cassette met boek te. verkrijgen. Daarnaast is er ook pittig zure merch te verkrijgen van Mr.Citron!
