Tekst: Azveses
Als je het muzieklandschap doorkruist op zoek naar onderbelichte dedicatie, zit je hier goed. Een project als Ode To An Old Friend ‘ontbreekt’ het aan online-presence en instant gratification. Zelfs de meest integere en zoekende muziekliefhebber struikelt dan al eens over de lawine van nieuwe releases.
Maar integriteit, dat drijft meteen naar de oppervlakte op de ep Ode To Mother and Father. Daan de Roeck – het brein achter Ode To An Old Friend – creëerde dit soloproject als onderdeel van het rouwproces na het plotse overlijden van een naaste. Intussen zijn we drie platen verder, en is de thematiek ook verder uitgebreid tot – in De Roecks woorden – een “ode aan de mensen die mij nauw aan het hart liggen.” Pure muziek dus.
De composities op de nieuwste ep ontvouwen zich geduldig als een waterval van oprechtheid. Al wie het geduld hiervoor opbrengt, wordt bevrijdend meegesleurd. Gitaar vult de centrale rol van zowel plaatsvervangende stem als sfeerscheppende entiteit. Maar andere elementen zijn nooit ver weg, en ondersteund door functionele percussie weet elke track bestaansrecht op te bouwen. De muziek glimmert en kabbelt aldoor, om dan terstond verhelderende passages door te laten breken die je bij het nekvel grijpen.
Een zeldzame combinatie van organische opbouw en duidelijke structuur heft deze ep boven de doorsnee meanderende instrumentale contemplaties. De laatste track Mantra of Imperfection is hier het duidelijkste voorbeeld van: wat begint als een toepasselijke drone, evolueert zo genuanceerd dat het uitkleden van de key en finaal terug samenvouwen als een perfect natuurlijk proces voorbij glijdt.
De Roeck profileert zich moeiteloos als zowel pure professional als passionele pleitbezorger. Enige minpunt bij een aanpak van ‘muziek boven artiest’ is dat er bijwijlen een spotlight ontbreekt. Wanneer op Grandmother een vijf-minuten durende opbouw open dondert met scheurende en verdrinkende gitaarlijnen, is de mix muddy en afstandelijk. Mogelijk een creatieve beslissing, al is deze bevreemdend voor een emotionele rollercoaster. Maar gelukkig vervalt dit niet in een algemene tendens. Ode weet doorheen de 6 composities te beklijven en overtuigen. De deugddoende oprechtheid van dit werk mag absoluut applaus krijgen en gesteund worden!
