In 2019 kreeg Niels Hendrix de gekke goesting om in zijn eentje persoonlijke songs te maken en zijn ziel bloot te leggen, liefst dan nog in zijn eigen taal. Niels kennen we vooral van zijn werk met Fence maar daarnaast zag en hoorde je hem ook bij Buffoon, The Shovels en Birds That Change Colour. In de zomer van 2019 sloot hij zichzelf op en schreef hij een aantal Nederlandstalige liedjes bij elkaar die hij ineens ook opnam. Een jaar later was alles klaar maar door corona viel het plan in duigen om de nummers uit te brengen. Toen het weer mocht, stelde Niels zijn eigen band De Belevenissen samen met Lesley Toquet (The Haunted Youth, Bed Rugs) op bas en Antonis Foscez (DVKES, Statue, Go March…) op drums. Samen gaven ze een paar fijne optredens waaronder als voorprogramma van Noordkaap in de AB.
Maar toen kwam Fence terug op de voorgrond. Ze brachten deze zomer het album Hazy Mist Of Rock uit en dus werd de release van het solo album nog maar eens uitgesteld. Nu is het echter eindelijk zover en kan heel de wereld genieten van De Belevenissen. De titel van de plaat dekt de lading vrij goed, het is een heel persoonlijk album over Niels’ nogal sombere gedachten en emoties. Hij speelde alle instrumenten zelf in en zong met een onvermijdelijke Limburgse tongval.
Het album opent met de ijzersterke single Lastig, die geheel onverwacht een zomerhit werd twee jaar geleden. Maar dan komt Meitekes en daar hoor je dat Niels echt wel heel diep kan gaan en met beperkte arrangementen toch intens kan raken. Allenigheid is dan weer pure slacker rock van het hoogste niveau. Het klinkt hier en daar wat rommelig maar bij Hendrix heeft dat wel zijn charme. In Nooit pakt Niels uit met ingetogen vintage electro. In Parels Voor De Zwijnen gaat hij heel puur met een akoestische roots vibe en ingetogen percussie.
Vallende Ster is de persoonlijke favoriet van Hendrix en daar kunnen we ons wel volledig in vinden. Het is eigenlijk de perfecte popsong net zoals het catchy Beunhaas. Overmorgen is dan weer de favoriet van Niels’ schoonmoeder en daarin horen we een rootsy bluesy kantje waar hij heeft een eigen draai aan gaf. Een heel aanstekelijk nummer.
Dan volgt de single Lopen, indierock met ook weer die zalige lome slacker-vibe. Gedaan is toepasselijk het laatste nummer van plaat waarin Niels zichzelf enkel begeleidt op akoestische gitaar en op de achtergrond, orgel. Opnieuw een heel pure song die diep raakt.
We hebben lang moeten wachten op De Belevenissen maar het was meer dan de moeite waard. Het is gevarieerde prachtplaat met alleen maar unieke pareltjes.
