Toen Matthew Caws, Ira Elliot en Daniel Lorca in 1996 het eerste Nada Surf album High/Low uitbrachten, hadden ze waarschijnlijk nooit gedacht dat ze 28 jaar later nog steeds samen muziek zouden maken, laat staan dat ze dan hun 10de plaat zouden uitbrengen.
Het is niet altijd evident geweest voor de band. Het debuutalbum werd overal lovend onthaald maar het succes verdween daarna al vrij snel. In de loop der jaren moest het trio regelmatig op zoek naar een nieuw platenlabel maar ze hebben het overleefd. Hun tiende langspeler Moon Mirror ligt nu overal in de rekken.
Het recept van Nada Surf is al die jaren hetzelfde geweest: pure oprechte powerpop met catchy refreinen, knappe samenzang en sprankelende gitaren. Dat is op Moon Mirror niet anders. Elf ijzersterke liedjes sieren het album. Allemaal perfect radiovoer dat niet of nauwelijks op de radio zal gedraaid worden. Maar dat kan ons niet deren want het is genieten van al die knappe tracks.
Intel And Dreams klinkt wat steviger dan de rest van het album door de iets heftigere gitaren, maar de aanstekelijke melodie blijft overeind zoals bij elk nummer van Nada Surf. De andere liedjes zijn iets softer zonder zeemzoet te worden, het zijn gewoon knappe gitaarsongs met een subtiel synthesizer lijntje eronder.
Het is tijdsgenoten zoals Buffalo Tom en Lemonheads niet gelukt om liedjes van hetzelfde hoge niveau te blijven afleveren maar Nada Surf wel.
Moon Mirror is dus weer een plaat om duimen en vingers van af te likken. Allemaal topsongs met een top geluid, wie echter op zoek gaat naar een vernieuwend geluid zal dat niet vinden bij Nada Surf.
Op 26 november stelt Nada Surf Moon Mirror voor in de Botanique in Brussel.
