Zo’n zes jaar geleden debuteerden Bend Frikke, Carlo Persh, Hanno Janßen en Jan R. Haneborgen onder de naam MMTH met het album Paternoster. Daarop was sfeervolle postrock te horen in de lijn van Mogwai en Explosions Of The Sky. Nu pas is het viertal klaar met een opvolger. De band onderging een personeelswissel en wou met het tweede album af van het traditionele postrock pad.
Er is dus veel nagedacht voor MMTH begon aan de opnames van Infinite Heights, misschien iets teveel zelfs… Het typische filmische postrockrandje moest plaatsmaken voor een sterke groove. De sologitarist mocht meer op de voorgrond treden. Zo zitten in de zes nummers van deze plaat veel clichématige heavy metal/hardrock solo’s die het dromerige sfeertje van voorheen wat kapot maken.
Aan subtiliteit doet MMTH niet meer op deze plaat, er wordt vooral ingezet op power en energie. Enkel in het veel te korte Dark Sun krijgen we nog een glimp van hoe smaakvol de band vroeger klonk. Ook de eerste helft van Sampras kan nog boeien tot de sologitarist begint te soleren en het geheel duidelijk uit het oog verliest.
In zes jaar tijd verandert een mens natuurlijk en wil hij niet altijd hetzelfde blijven maken. Maar in MMTH’s geval wijkt de band toch wel serieus af van hun originele geluid, vooral door de saaie solo’s die de nummers een “over the top” gevoel geven.
