Mildreda, het donkere electroproject van Jan Dewulf, is zopas herrezen met het album waar we al een hele tijd naar uitkeken. Herrezen, maar niet uit de dood. Want ondanks de non-actieve periodes van het project, bleven de tracks van de eerder zelf uitgebrachte releases in de scene geapprecieerd beluisterd.
Vijfentwintig jaar na de start, treedt Mildreda opnieuw levendig naar buiten, met het nieuwe album I Was Never Really There bij het label Dependent Records. Gretig, rauw en vol van uitgepuurde emotie, voedt Dewulf met Mildreda zijn verlangen om geluid met sfeer te combineren. Dat doet hij met een sound die de Belgische EBM (in de sfeer van bv. één van Jans favoriete bands The Klinik) verbindt met de Vancouver-sound zoals we die van Skinny Puppy en Front Line Assembly kennen.
In vergelijking met de oude tracks van Mildreda, slopen er in dit album meer industrialelementen. De algemene sound krijgt daarmee – onder invloed van Jans intens rauwe vocals – ook een Nine Inch Nails-geluid mee, waar Trent Reznor himself jaloers op zou kunnen worden.
Botsend tegen wervelende synths, klinken de dof diepe ritmes in Backfire, opent De Wulf met de woorden “I tought you’ld never come back” en bewijst daarmee zonder slag of stoot meteen dat hij helemaal terug is met Mildreda. Bruut en noisy klinkt Reinvention of Pain, een intens donkere electro-/industrialtrack waarbij hartslagen omgezet werden in beats en de stem van Dewulf rauwhees flirt met bruisende melancholie.
Dewulf liet eerder al weten dat hij zowat verslaafd is aan de sound van The Klinik. In Echoes horen we niemand minder dan Dirk Ivens (van The Klinik en Dive) als gastzanger. De haaks donkere beats laten onaardse elektrogeluiden kronkelen langs de stemmen, terwijl de dreunen echoën langs wervelend toetsenwerk. De contrasten zorgen voor het emotioneel breekbaar gevoel dat deze track meeraagt. Inner Judgement was een verzoekje van het label, die nog een echte clubtrack miste voor dit album. Een peulschil voor Dewulf, want hierbij weerde hij de gothic-elementen even en liet zijn stem ruw sober door de track stormen. Gedragen door een doortastend ritme, proeven we de bittere hardheid.
De laatste single die we als voorsmaakje te horen kregen was Liaisons Dangereuses. Een noisy track die ons traag en duister besluipt onder de kreunende vocals van Dewulf. In een industrialsfeer, met stevig gitaarwerk en elektronische storingen klinken galmende synthlijnen als een chorus die alles bitter verwoestend de verdoemenis in sleurt. “It all dies…”
Don Gordon van Numb deed wat bijkomend productiewerk in Erased. Industrialdreigend straalt deze track van grootsheid, zonder uit te hoeven pakken met loeiharde beats. Wat we wel horen zijn de perfect getimede ritmes – die ons aanzetten tot een bizar atypisch gedans – en de verscheurende soundscapes die beangstigend heel even onze gedachten uitwissen, tot enkel de beleving ons nog rest. Een duivels kantje zit vervat In the Vacuum of Your Mind dat met een weids drumgeluid en uitdagende soundcapes triggert, uilokt en waanzin uitadem!Ook in Through the Fire zitten gelijkaardig dofdiep rake drums vervat die met de ijl klinkende, hoopvolle synths knap geheimzinnig aftekenen.
De typerende zang van Cyan van The Eternal Afflict tekent Blame It on the Moon en kleurt het nummer – samen met doorgedreven klinkende beats en meer toegankelijke, bubbelende syntlijnen – donker in. De onheilspellende spoken vocals in de intro van Opposite Choice nemen algauw een sfeertje aan dat ons meteen doet denken aan The Prodigy. Een heerlijk dansnummer, waarin de zanglijn de Mildreda-stempel zet. Naast een clubhit, staat een electroballade nooit mis op een album en die rol neemt afluiter Dream Machine prima in. Maar herdenk het woord ballade daarvoor dan gerust even tot een emotioneel intens verstrengelen van duistere rauwheid met fluwelen emotionaliteit. Verklankt in grauwheid, synths die verglijden in soepele elegantie, verpakt in een fluwelen emotie vol glasscherven.
Elf grootse, verscheiden tracks over over innerlijke kwelling, verdriet, teleurstelling en wanhoop. Met een verpletterend geluid laat Jan Dewulf de exponentieel gegroeide kwaliteit van zijn Mildreda horen.
Het album I Was Never Really There – dat gemastered werd door Claus Larsen van LEÆTHER STRIP – is digitaal en op cd verschenen bij Dependent Records.
**
