We hoorden het al in de aankondigende single en op het optreden op W-festival (augustus 2023). Jan Dewulf (vocals, synths) – de drijvende kracht achter het darkelectroproject Mildreda – zou dit jaar nog een ijzersterk nieuw album afleveren. Live laat hij zich bijstaan door Christophe Salvatore op keyboard en we kunnen niet wachten om hen met Blue-Devilled zo snel mogelijk op een podium aan het werk te zien.
Bezeten door de duivel. Zo klinkt het ook echt. Hoewel die duivel duister, maar tevens erg esthetisch donker binnenwandelt met deze 12 tracks.
Dewulf is een gediplomeerd filosoof en zijn hel loopt gelijk met die van de Franse existentialist Jean-Paul Sartre, die hij weerspiegeld ziet in de ogen van anderen, want niets is zo lastig als de interactie met anderen. En dat bepaalde de inhoudelijke lijn in de teksten.
Muzikaal horen we een breder, meer open geluid dan op Mildreda’s debuutalbum I Was Never Really There (2021, fysieke debuut, het project leefde toen al meer dan 25 jaar in de broeierige Belgische undergroundscene), waarbij de zanglijnen rauwer fluisterend, nog beter op gaan in het sonische. Zonder agressieve ondertoon of plat repetitieve beats, krijgen we hier een kwalitatief staaltje dark electro, gedrenkt in doomy EBM/industrial. Verontrustend zijn de ritmes, zijn fluisterend geschreeuw buitenaards.
Opener Awakening zet de poorten van het hellevuur wagenwijd open. Spirituele gezangen en chorussen duiken hier en daar op. Zo krijgen Karma Oyster, Huis Clos en A Shift in Perspective meteen een spiritueel en theatraal sfeertje, dat ook weerklinkt in de strakke ritmes.
Duister dansbare tracks Friendly Fire (dat een zoete titel heeft, maar waarin de roep tot wraak sterk weerklinkt) en het hardere Mirror View, zijn sonisch confronterende nummers door een opvallende ritmiek en de haakse vocalen. Als een doods, verlaten industriestad die uitdooft, klinkt Damaged Goods. Knappe elektronische details markeren de atmosferische track. Ook Lobotomy zit in diezelfde sfeer. Verstoorde blieps, traag doomy soundscapes en metaalachtige slagen zorgen voor een intens rake track.
Wervelend en meer dansbare tracks als Prophecies, Miss Destruction en Devil’s Gaze kunnen wat ons betreft zo meteen donkere – zéér donkere – clubs in. De duivel ontmoeten is de hel. Maar zijn hond blijkt nog steviger te bijten. Afsluiter A Dog from Hell heeft daarmee een knap gelaagde en vrij complex oplopende opbouw, waarin heel wat melodisch klinkende synths zitten verwerkt.
Twaalf nummers die bewijzen dat de hel nog niet zo’n slechte plek blijkt te zijn om muziek te maken!
Blue-Devilled is digitaal en in beperkte oplage verschenen als een artbook van 60 pagina’s, met cd en bonus-cd.
