In 1992 haalde Jef Mercelis de finale van Humo’s Rock Rally samen met onder andere dEUS, Nemo en The Sideburns (de voorloper van Novastar). De uit Turnhout afkomstige singer-songwriter bracht vier jaar na zijn deelname pas het debuutalbum The Hopes & Dreams of A Drunk Punk uit. Vervolgens begon hij zich ook toe te leggen op het schrijven van muziek voor (inter)nationale film-, dans- en theater projecten. Pas in 2005 verscheen Mercelis’ tweede soloplaat Western Union, daarna werd het terug stil rond hem. Hij was ondertussen bezig met productiewerk, speelde bij Rudy Trouvé’s I H8 Camera, Saint Jane en Noodzakelijk Kwaad. Dit jaar dook hij nog op bij het mooie album van het Brusselse collectief Individual Friends.
Nu, 16 jaar na zijn tweede album, is er de release van White Flemish Trash. Deze langspeler nam Jef op met drummer PaTricky Clauwaert (Francoiz Breut, Trio Clauwaert Henri Jacquemyn) en gitarist Teuk Henri (SHARKO, Rawfrücht, I H8 Camera), zijn Individual Friends-collega Matt Watts verzorgde de backing vocals. Nicolas Rombouts verzorgde de mix en voegde nog enkele laagjes toe aan de composities.
Het is een wondermooie plaat geworden die van begin tot einde blijft boeien. Mercelis’ karaktervolle stem neemt je mee in zijn doorleefde songs. Wie zich blind staart op de titel is er aan voor de moeite hier is geen “trash” op te vinden, wel tien pakkende songs met warme arrangementen en een speciaal randje.
White Flemish Trash is zo’n album dat je telkens volledig uitluistert. Ok, de voorgaande singles Fortune en Headlights zijn prachtige singles maar als je ze bij de andere songs zet, vullen ze elkaar perfect aan en is het plaatje compleet. Een plaatje dat soms donker is en af en toe het licht wat binnen laat schijnen maar altijd raakt.
Mercelis heeft ons volledig ingepakt met deze derde plaat. Wij hopen alvast dat we niet weer 16 jaar moeten wachten op nieuw werk van deze getalenteerde songschrijver.
Je kan Mercelis aan het werk zien op 5 november in Djingel Djangel in Antwerpen.
