Onlangs was Marissa Nadler terug te horen op het tweede Lost Horizons album In Quiet Moments, het project van Cocteau Twins-bassist en Bella Union-labelbaas Simon Raymonde en Dif Juz-drummer Rich Thomas (ze werkte ook mee aan het eerste album). Het concept van Lost Horizons is simpel: Thomas en Raymonde maken de muziek en vragen aan vocalisten om de nummers in te zingen. Dat bracht Nadler op het idee om voor haar negende album op dezelfde manier te werken.
Voor The Path Of The Clouds wou ze een breder klankpallet. Ze nam de basis van de nummers thuis op en stuurde elke song afzonderlijk naar een muzikale vriend die het nummer dan mocht inkleuren. Zo werkt Nadler op dit album samen met harpist Mary Lattimore, Simon Raymonde, Milky Vurgess, Jesse Chandeler (Mercury Rev, Midlake), Emma Ruth Rundle en Amber Webber (Black Mountain). Seth Manchester (Lingua Ignota, Battles en Lighning Bolt) heeft het album gemixt en voegde nog wat gitaarpartijen toe aan de nummers.
Het resultaat is een magisch album met elf wondermooie, pakkende songs die je meenemen naar de zweverige, dromerige wereld van Marissa Nadler. Nergens klinken de nummers zeemzoet of melig. We horen alleen maar sublieme brede arrangementen die de stem van Nadler kracht bijzetten. Blijkbaar zorgde de nieuwe aanpak van deze Amerikaanse singer-songwriter voor een frisse wind in het typische Nadler-geluid. We kunnen daar alleen maar blij om zijn!
Op The Path Of The Clouds zweeft Nadler tussen fantasie en realiteit. Met haar persoonlijke teksten levert ze haar meest ambitieuze en complexe album af.
