Marina Rocks is in Texas geboren en getogen maar is geen stereotype Texaanse countryster geworden. Sinds 2018 maakt ze ijzersterke singer-songwriter songs met fantastisch gitaarwerk. Ze kreeg al op heel jonge leeftijd van haar moeder een gitaar en heeft die sindsdien niet meer losgelaten. Marina is ondanks haar suggestieve achternaam geen typische rockchick, ze maakt overtuigende songs waar we invloeden in horen van Melissa Etheridge, Edie Brickell en Eva Cassidy.
Austin To Houston is Rocks’ vierde solo-album dat ze heeft ingeblikt met Aden Buebeck (Don Henley, John Fogerty, Kelly Clakson...), Alex Rodriguez, Pat Menske en Lloyd Maines.
Het is een heel gevarieerde plaat geworden waarop Rocks speelt met verschillende invloeden.
Opener Joy Ride lijkt weggelopen van Paul Simons Graceland. Het klinkt lekker groovy en Marina zingt zalig en haar gitaarwerk vult het nummer subliem aan. Met Cray Cray levert ze dan weer een ingetogen singer-songwriter pareltje af, terwijl Sleepy Hollow een meesterlijke akoestische ballade is. Met Shine mixt de Texaanse rock met blues en komt ze zo heel stevig uit de hoek.
Daarna gaat het er terug rustiger aan toe met het ingetogen Last Goodbye waarna ze uitpakt een geweldige cover van Nothin van Townes Van Zandt die eigenlijk mooier is dan het origineel. Met Comeback Kid kiest ze voor rustige americana en dan krijgen we nog een warme instrumentale akoestische versie van Sleepy Hollow waarin Rocks haar verbluffend gitaarspel etaleert.
Of Marina Rocks hier in Europa zal doorbreken is een grote vraag. Maar ze bracht wel een ijzersterke plaat uit waar ze overal mee kan uitpakken. Hopelijk krijgt ze met dit album de aandacht van een grote platenfirma, want dat verdient ze zeker.
