De Brusselse muzikant en producer Macgray maakt instrumentale muziek waarin hij electro, ambient en neoklassiek vermengt. Tegelijk wil hij met zijn composities een boodschap brengen, daarvoor werkt hij samen met visuele artiesten die zijn verhalen in clips gieten. Nadat hij bij diverse artiesten te horen was als gastmuzikant startte hij in 2019 met zijn soloproject waar in 2020 het eerste wapenfeit, het album Journey To The Dawn, van verscheen.
Op het podium werkt hij met klassieke muzikanten om het neoklassieke aspect van de muziek beter tot hun recht te laten komen en tegelijk worden er videoclips geprojecteerd.
Collapse is de tweede langspeler van Macgray, daarop vertelt hij het verhaal vanaf de schepping tot de terugkeer tot het niets. Hoe de kleine en grote elementen van het universum allemaal geboren worden en uiteindelijk ook weer dood gaan. Het album bestaat uit twee hoofddelen van vier track en een spilnummer tussen de twee. Het eerste deel is gewijd aan de geboorte, het tweede deel focust op chaos en vernietiging. Net zoals op zijn debuut gebruikt hij warme, organische klanken die hij voortbrengt met analoge synthesizers, akoestische instrumenten en synths met een symfonische dimensie.
Macgray loste al een paar singles van dit album, toch is het een plaat die je beter als één geheel beluistert omdat het een verhaal vertelt.
Met opener Origins krijgen we sfeervolle krautrock die het album knap laat openbloeien. Vervolgens neemt het album ons verder mee op een mysterieuze tocht met Forest waarin dezelfde sfeer blijft hangen als in het openingsnummer. Bij Dust verschijnen er al wat donkere beats en krijgen we tegelijkertijd ook meer neoklassieke invloeden. De beats dreunen verder in Neon, ook horen we duistere sequences die afgewisseld worden met symfonische breaks.
Breach is het overgangsnummer naar het tweede, donkerdere deel van het album. Het is een zuiver neoklassieke track met op het einde wat krautrock invloeden. Dan gaan de poorten van de hel open met de duistere dancetrack Orbit waarin in het begin zelfs wat industrial invloeden te horen zijn. Gelukkig laat het neoklassieke hier ook wat licht in de duisternis schijnen. Dan volgt het titelnummer: pure krautrock die ruikt naar Tangerine Dream en waarin de zang voor een mooi rustpunt zorgt. Uprising is triphop kraut; het stevig dansbare Backbone sluit af.
Collapse in een unieke plaat boordevol afwisseling die je meesleurt in een verhaal dat je zelf kan inkleuren of waarin je kan meegaan in de gedachten van de componist. Een niet alledaagse, avontuurlijke trip die vrij intens binnenkomt.
Facebook – Instagram – Spotify
