James de Graef begon bij Shht als geluidsman, daarna werd hij de bassist van de band en uiteindelijk verving hij Michiel Renson als frontman. Maar de Graef had nog andere plannen, stapte vorig jaar uit de band en begon een solocarrière.
Voor James is liefde de fundamentele bouwsteen van zijn artistieke expressie, dat merk je aan zijn artiestennaam en aan de titel van zijn debuutplaat. Loverman nam Lovesongs op met Pieterjan Maertens en Jo Fracken die ook samenwerkten met Tamino waarvoor de Graef dit jaar dan weer het voorprogramma verzorgde tijdens zijn Europese tournee.
Het album is niet alleen geïnspireerd door liefdesverdriet, maar door de liefde in al haar vormen, gedaanten en uitwisselingen. Alle songs zijn doordrenkt van melancholie maar hebben een hoopvolle kern. Liefdesverdriet vormt wel de basis van de plaat. James bezingt echter ook de vreugde en de energie die je krijgt van het samenzijn met je geliefden en de liefde die je voelt voor mensen in het algemeen. Mensen ook die je nooit echt ontmoette, maar als je hun tederheid en begrip ziet, creëert dat momenten van echte schoonheid, volgens Loverman.
Lovesongs is een hele warme plaat waarop de Graef een volledig andere kant van zichzelf laat zien en horen dan het typetje dat hij bij Shht speelde. Hij ontpopt zich als een ingetogen singer-songwriter die je met zijn zwoele stem inpakt.
Soms klinkt hij daarbij als een gevoelige crooner of loopt hij in de voetsporen van Leonard Cohen.
Opener Another Place is een verbluffend mooi lied met enkel een akoestische gitaar, subtiele soundscapes en natuurgeluiden waar Loverman met veel passie overheen zingt. Dat laatste doet hij eigenlijk op elke song van deze plaat.
Into The Night heeft iets van een countrysong maar op de een of andere manier geeft de Graef er een eigen twist aan. In Who’s Going To Love You bewijst James dat hij eigenlijk niet veel arrangementen nodig heeft om een pareltje af te leveren. Hier is het enkel zijn mooie stem, een akoestische gitaar en af en toe de backings van Femke Frederix alias Daisy Ray die voor kippenvel zorgen.
In Tinderly horen we uitgebreidere arrangementen, een meeslepend ritme en komt de crooner in Loverman naar boven. Wat een indrukwekkende nummer is dit!
In Differences Aside komt de country vibe terug naar boven geborreld maar dan op zijn Lovermans en dat klinkt vrij sensueel en intens.
Candyman begint als een pakkend, akoestisch pareltje; later vallen de strijkers in en krijgen we iets wondermoois met een zeemzoet kantje. Ook in Limbo vormen akoestische gitaar en strijkers de basis, maar dan op een gedrevener tempo. In Would (Right In Front Of Your Eyes) komt het ruigere kantje van Loverman naar boven en klinkt hij als een jonge Nick Cave.
In Nothing Ties keert de rust terug en komt Lovermans Cohen-randje naar boven al horen we meer variatie in zijn zang. Call Me Your Loverman is nog zo’n passievolle song die heel puur binnenkomt.
En zo komen we helaas al bij afsluiter Ballad Of The Songbirds dat werd opgenomen met het geluid van een oude radio. Daisy Ray zingt er een heel bijzonder duet met James.
Lovesongs kan wat ons betreft een absolute klassieker worden. Alle nummers klinken tijdloos en groots ook als zijn ze klein opgenomen. De keuze van de Graef om solo te gaan was de juiste!
Loverman stelt zijn debuutplaat voor op:
28/11 – Ancienne Belgique, Brussel (sold out)
29/11 – Ancienne Belgique, Brussel
07/12 – De Casino, Sint-Niklaas
14/12 – Cactus Club, Brugge
20/12 – Trix, Antwerpen
