Emilie Rex is lerares aan de universiteit van Indiana en Rick Alverson heeft de cultfilm The Comedy geregisseerd en clips gemaakt voor Angel Olsen, Oneohtrix Point Never en Strand Of Oaks. Vroeger maakte ze deel uit van de band Spokane. In 2016 schreef en maakte het koppel thuis het debuutalbum van Lean Year dat in 2017 verscheen. Op dit prachtige album brengt het duo een ingetogen combinatie van minimalistische folk en slowcore.
Het tweede album Slides was bedoeld als conceptalbum maar doordat ze tijdens het schrijfproces te maken kregen met verschillende tragedies (Alverson moest zijn ouders afgeven, terwijl Rex haar moeder de diagnose kreeg van kanker en ze moesten afscheid nemen van hun hond Orca), werd de plaat omgevormd tot een album over afscheid en rouwen.
Emillie neemt naast de vocals ook de mellotron en Wurlitzer piano voor haar rekening, terwijl Alverson instaat voor de drums, orgel, gitaar, bas en synths. Erik Hall (In Tall Buildings) heeft het album geproducet samen met Alverson en speelde enkele bas-, drum- en gitaarpartijen in. Eliott Bergman (Nomo, Wild Belle) is te horen op sax en klarinet en Joseph Shabason (Destroyer, The War On Drugs) werd gevraagd om de pianopartij van Home in te spelen.
Elke song van dit album is een zwarte diamant. Met ingetogen arrangementen zet het duo duistere klanken neer die heel diep raken. De warme, zachte stem van Rex is het lichtpuntje in elk nummer. We moeten hier en daar denken aan de gitzwarte songs van Nick Cave, Portishead en Thindersticks maar ook aan het dromerige van Marissa Nadler.
We kunnen Sides moeilijk een vrolijke, zomerse plaat noemen, het is wel een prachtig meesterwerk dat niemand onberoerd kan laten. Zelden krijg je zo’n intens geluid te horen, dat gedrenkt is in verdriet en schoonheid.
