Heleen Van Haegenborgh begon haar muzikale carrière als pianist gespecialiseerd in hedendaags klassiek, maar evolueerde de laatste jaren meer en meer richting compositie. Op haar nieuwe album High Carbon combineert ze beide.
Wie hedendaags klassiek zegt, weet dat we al snel in een muzikale niche terechtkomen en ver wegblijven van de populaire paden der klassieke en moderne muziek. Het is een genre waarin emotie verklanken en het vatten van het moment vaak belangrijker zijn dan de melodie en waar ‘kijk eens wat ik nu met mijn instrument doe’ het al eens durft te winnen van muzikaliteit. Gelukkig blijft Van Haegenborgh hier op veilige afstand van dat laatste.
High Carbon is de wat late vrucht van een creatieopdracht die Heleen kreeg van AMOK in 2022 en die werd opgenomen in het Concertgebouw in Brugge. Het zijn omzettingen van kleuren, texturen en energie in geluid, al doen de titels van de nummers vermoeden dat ook tactiele input niet onbelangrijk was bij de creatie.
Prepared piano en elektronica zijn de belangrijkste instrumenten op de plaat en de grens tussen beide wil hier en daar al eens vervagen. Ook de klankkast van de piano wordt trouwens regelmatig onder handen genomen. Het resulteert in 39 minuten waarin de klankcreaties variëren van fragiel tintelend (Horsehair wood and High Carbon), over donker (Spruce Gold) tot explosief (Hardwoord and Crystal) en zelfs industrieel zoals tijdens het intense Nylons-new.
Geluidsconstructies zijn het die uitnodigen tot inleving en in het moment zijn eerder dan onderuitgezakt genieten, al zal dat uiteraard variëren van persoon tot persoon. Muziek die je (zoals vaak) best ziet gemaakt worden om er helemaal in op te kunnen gaan.
Bijvoorbeeld hier:
15/11 – Ha Concerts, Gent
01/03/2026 – Stuk, Leuven
10/05/2026 – Lunalia @ Nona, Mechelen
