Piano en sax, sax en piano.
Harrison Steingueldoir (piano) en Erik Bogaerts (één keer raden) hebben niet veel nodig om ons te verblijden met sprankelende jazz op het debuut van hun samenwerking dat ze La Mer Vide doopten.
De keuze voor de hogere octaven op het pianoklavier en de harmonieuze melodieën vormen de basis voor dat frisse geluid. Steingueldoir creëert daarbij de fond waarop Bogaerts (vaak) met donker pastelkrijt de accenten aanbrengt. Deels geïmproviseerd, deels gecomponeerd maar steeds mooi binnen de lijntjes van de traditionele jazz conventie.
De titel van het album verwijst naar Harrisons jeugd die hij grotendeels doorbracht aan de Belgische kust, en ook enkele andere nummers op het album zijn meer of minder gelinkt aan het leven van Steingueldoir.
Op Rêveries knipoogt Harrisons linkerhand wat naar Erik Satie terwijl Dawn & Dusk ons aan Thelonious Monk doet denken. De sax aan het begin van Feathered Friends had dan weer iets van het solowerk van de geweldige Mattias De Craene. En toch is dit helemaal geen kopieer en plakwerk maar een heel persoonlijke reis door het leven van twee mensen die in muziek het ideale middel vonden om zichzelf kenbaar te maken aan de wereld.
Je kan Steingueldoir en Bogaerts binnenkort (02/09) live aan het werk zien op het September Jazz festival dat dit jaar voor het eerst zal plaatsvinden in Damme (bij Brugge). Meer info en tickets vind je hier.
