“Ik ben ne getrainde machinist mor ik bluvve lik ontsporen.”
Flip Kowlier is er terug met een magistrale plaat getiteld September. Twaalf songs uit en voor het leven van alledag. Muzikaal sluit ze aan bij het vorige solowerk van Kowlier, met een mix van belgicana, rock en folk. Soms mijmerend, soms bijtend en steeds gekruid met de nodige humor.
Kowlier is een man gezegend met vele talenten. Song- en tekstschrijver, zanger, muzikant, hiphopper, en veel meer. Zijn vorige plaat Cirque is alweer acht jaar oud. Het Icoon van Izegem dook op in de huisband van De Ideale Wereld en op de podia met Ertebrekers.
En nu is er September. Geschreven vol goesting tijdens de lockdown. Voor de opnames riep Kowlier zijn vertrouwde muzikanten samen, met de ritmetandem Karel De Backer en Pieter van Buyten op drums op en bas, Peter Lesage op keys en gitarist Lazy Horse.
Amper vier dagen hadden deze rasmuzikanten nodig om de basistracks neer te leggen. Wouter van Belle zorgde voor een akoestisch klinkende productie, alsof de band in je living speelt, zonder veel tralala’s.
September begint met de vooruitgeschoven single, het melancholische Aan den Overkant en zet meteen de toon van de plaat. Veelal sobere, door akoestische gitaar aangedreven nummers ingekleurd door Kowliers bende rasmuzikanten. Het daaropvolgende titelnummer opent op z’n Phil Spectors met de nodige pauken en gaat richting sixtiespop, met meidenkoortje en al.
Lat Oes is prozac voor the ‘radionation’. Heel vrolijk. Iets te vrolijk op een zondagochtend voor dit benevelde brein. Het zou wel eens een hit kunnen worden, denken we dan. Ok, ok, ok is een feestnummer, categorie: gestoorde verjaardagen. Een bladzijde gescheurd uit een dagboek.
Op In de Vaert laat Kowlier de dramaqueen in zich los – springt ie of springt ie niet? We zullen zien – even denk je dat Dylans Tangled Up In Blue opstaat. Perfecte zondagochtend mijmerplaat. Echte folk krijgen we met buitenbeentje Tommy. Kowlier steekt bossagewijs de grenzen over met een duet met de Nederlandse Roos Rebergen, je welbekend als de chanteuse van Roosbeef.
Kowlier is na twee decennia uitgegroeid tot een genre op zich. Hij moet zich afmeten tegen zijn vroegere werk, muzikaal en tekstueel. En met September bewijst hij dat hij nog steeds kan groeien en bloeien.
