Neen, niet de Britten. Niet die Felt, wel hebben we het over de nieuwe band van Koen Castermans (gitarist bij het magische HEISA) die hij samen met zangeres Hannah Christina en Aaron Morgan oprichtte. Te klasseren onder shoegaze, maar wel met een gothic (jawel!) tintje.
Na een heleboel teasers – zo hoort dat tegenwoordig – hebben we eindelijk het volledige album Saturnine in handen. Acht nummers opgenomen in de GAM Studio met Jan Viggria van The Guru Guru achter de knoppen en eentje dat ons achterlaat met een gevoel van “wow, wat is me dat hier!”.
Een dik halfuur rammen met de versterkers in het rood zonder één seconde te vergeten dat er ook zoiets als een melodie bestaat. Te klasseren als toegankelijke, intense shoegaze-noise met een raadselachtig en soms sinister kantje.
Opener Antlers voert je mee naar de unieke wereld van Felt. Dreigende harde drums met zelfs wat metalinvloeden die uiteindelijk toch de shoegazekaart trekken. Men mag dan wel ooit punk hebben uitgevonden om gitaarsolo’s te vermijden, deze op Antlers klinkt heerlijk, ook al wordt er snel naar een postrock-sfeertje omgeschakeld. Jawel, doorheen deze Felt-trip gaan we met diverse genres goochelen, zo voelt het ook aan en wordt hiermee de muzikale diversiteit van het drietal onderstreept.
Als we dan toch met namen moeten gooien, mag de invloed van de Cranes er ook wel bij, zeker op Knew You Then en nog meer op de subtiele afsluiter The Pull. Even duister en al even gevaarlijk. Muziek dat niet per se een gelukkiger mens van je maakt. Wel kan je er op wegdromen, wat ook een voordeel is!
Aaron Morgan doet meer dan zo maar wat meppen op zijn drumvellen. Op Gemini sleurt hij je mee naar een donker oord waar Hannah de gids van dienst is. Duistere gothrock is nooit ver weg, ook al zeggen we dit waarschijnlijk door Hannahs bezwerende stem die ieder nummer tot een ritueel omvormt zonder dat het pathetisch klinkt. Een perfecte dosering heet zoiets.
In Arcadia worden alle shoegaze-registers opengetrokken met een wall of noise die je meevoert naar je eigen paradijs waar je je eventjes on top of the world waant. Een heerlijke track die kan – en vooral mag – wedijveren met de grootsten uit het genre.
Felt voelt als een goed afgewogen opeenstapeling van emoties. Vaak somber die het donkerste uit je ziel toveren zoals Dungeon Deep dat herinneringen oproept aan All About Eve, ook al hebben we een sterk vermoeden dat de drie nog nooit van deze band hebben gehoord. Toeval, wel een fantastisch toeval.
Smile At Strangers, sowieso één van de tofste titels van dit jaar, komt door zijn onverwachte subtiele breaks dicht in de buurt van noise. Dat komt er natuurlijk van als je de gitarist van HEISA in je rangen hebt. Niet dat we erom treuren. Bij Sirens merk je nog maar eens op wat voor een hoog niveau Felt zit en valt het op dat er zo goed als geen enkele adempauze in Saturnine zit. Niet dat je daar ook maar één seconde nood aan hebt, Felts debuut is een heerlijke shoegaze-noise-goth plaat!
Felt kan je live zien:
30/11 – Rock Café, Leuven
10/01 – De Keldr, Mechelen
