Met opener Poulet Gondolé (Chasuble) zet Edredon Sensible meteen de toon: jazz met een exotische twist en belust om de luisteraar in een onverwachte trance te brengen. In Ine Bonne Soupe Au Lard horen we wat stemmen in de achtergrond. Stemmen die geen woorden vormen maar opzwepende geluiden. Eer betonen aan de borrelende soep met spekbrokjes ergens in het oerwoud waar kannibalen vrij mogen rondlopen en trommelen op achtergebleven mensenbotten.
Het repetitieve, naar minimalisme neigende herhalen van patroontjes helpt mee om de trance te verhogen. Het wordt een dwingende cadans om de luisteraar in beweging te zetten, ook als de blazers eens ietwat opdringerig hun plaats opeisen.
Het kwartet heeft bovendien een niet alledaagse bezetting; tenorsaxofoon, baritonsaxofoon en twee drummers die van polyritmiek hun hobby hebben gemaakt. De manier waarop het kwartet uit Toulouse met zijn instrumenten omgaat, zorgt ervoor dat er geen enkel gemis wordt gevoeld naar toevoegingen van snaarinstrumenten van wat soort dan ook.
Voor Quand Lo Pastoru Bai Amouda nodigde de band vier dames uit om stem toe te voegen. Niet zomaar wat stemmen maar een etherisch aandoende samenzang die het stuk een wending geeft die we niet hadden verwacht. Net door de constante afwisseling en spontaan opduikende ritmes verwordt de opvolger van hun al niet onaardige album Vloute Panthère (2021) tot een stevige vooruitgang die ons elke keer verwonderd doet opkijken bij alweer een stukje dat ons de wereld van Edredon Sensible in sleept. Naar het einde van de plaat toe, en zeker bij afsluiter Gros Pinçon, gaat de band alsmaar uitbundiger spelen, werkend naar een apotheose, net als bij een concert.
Facebook – Instagram – Bandcamp
