Het internet. Het is soms een zegen, soms een noodzakelijk kwaad en nogal dikwijls een raar beestje dat dingen in het honderd laat lopen. Of er gebeuren via Facebook onverklaarbare zaken en wordt je in de hoek gezet om zaken waar niemand iets van begrijpt. Humor, sarcasme, ironie, het is te lastig voor de algoritmes. Vraag maar aan de band Röt Stewart die plots het verwijt krijgt een bekend persoon te imiteren. De vraag is natuurlijk, welke bekendheid? Een voordeel voor muzikanten als Dirk Wachtelaer is dan weer dat hij met verwante zielen kan samenwerken, mails versturen, ideeën verspreiden en uiteindelijk overgaan tot ontmoetingen, soms via het internet, soms in levende lijve.
Wachtelaer is verknocht aan Zuid-Oost Azië, dus een zwerver als Dirk Johan Stromberg, voorlopig woonachtig in Singapore, afkomstig uit Amerika en al net zo bezeten van zotte improvisatie als de Vlaamse Dirk, voldoet aan alle verwachtingen. Eerst elkaar aftasten, dan ontmoeten en uiteindelijk hier en daar samen spelen, resulterend in een optreden en twee dagen opnemen in Brussel.
Communiceren mag tussen muzikanten dan soms eenvoudig zijn op het internet, met het platenlabel Laoban uit Kuala Lumpur (Maleisië) lukt dat dan blijkbaar wat moeilijker. De release van For The Soul werd eerst uitgesteld, dan weer niet en zonder dat de Dirken op de hoogte waren was de release er en moest kop over kloten contact worden gezocht om het album ook alhier enige aandacht te bezorgen.
Soit, een potje improv kunnen we wel hebben en als Wachtelaer, die recent mooi werk afleverde in een duo met Jef Mertens (A Void Dance), ons contacteert dat hij, als drummer, nieuw werk uit heeft met iemand die Fryprone speelt, is onze nieuwsgierigheid gewekt. Geen idee wat het is dus we hebben het moeten vragen en een filmpje bekijken op de website van Stromberg. Het blijkt een zelfgemaakt instrument te zijn, eentje dat voortkomt uit een hele reeks zelf gebouwde experimenten en instrumenten. Eentje dat in de vroege ontwerpen ervan steevast in de fik vloog, wat de naam van het instrument verklaart.
De klanken die het voortbrengt zijn anders dan we gewoon zijn, waardoor ook Wachtelaer anders kan drummen dan hij meestal zou doen. Geen uitgewerkte nummers met kop en staart maar luisteren naar wat de ander verstuurde, er zaken aan toevoegen, niets herhalen, geen melodie zoeken, gewoon kijken waar een opzet toe leidt en als het verveelt ermee ophouden en aan een ander stuk beginnen.
Door de manier waarop het duo speelt, en het hele scala aan klanken die soms ietwat vertrouwd aandoen maar meestal verwonderd doen opkijken welk geluid Stromberg nu weer uit zijn Fryprone haalt. Zodoende dwingt het duo Dirken ons om aandachtig te luisteren zodat we elk detail goed tot ons kunnen laten doordringen. Een zeer geslaagde samenwerking dus voor wie houdt van muziek die buiten de lijntjes kleurt. Het internet deed deze keer zijn werk, net als de rondtrekverslaving van beide Dirken.
