Benni, het is een naam die je misschien nog niet zo heel veel zegt. Het kon inderdaad het koosnaampje van je hamster zijn, maar we hebben het dus over de chanteuse uit Vielsalm die jaren geleden nog als straatmuzikante in de steden van Nieuw-Zeeland stond te zingen, maar sinds een tijdje over de taalgrens hot is en sinds kort de trotse eigenares van een allereerste ep.
Wie weet slaan de muziekjes van Benni ook wel bij ons aan, want hoewel je niet kan beweren dat Benni bulkt van de originaliteit, is de kwaliteit er wel. Zeven nummers in iets minder dan een half uur met voorop haar fragiele, betoverende stem als belangrijkste instrument.
Dat merk je meteen in opener Make Me Blind die wel iets heeft van de tristesse van Mazzy Star, ook al zou het ons verbazen mocht de muziek van Hope Sandoval een inspiratiebron zijn voor Benni. Maar alles kan, zelfs dat deze licht verteerbare indiepop zowel zijn weg kan vinden in de programmatie van Duyster als kan dienen voor achtergrondmuziekje voor een romantisch etentje.
Ook All The Friends In My Head, dat over alcoholverslaving gaat, klinkt best wel aardig. Vroeger zouden we dit soort muziekjes automatisch linken aan Suzanne Vega, maar tegenwoordig is het wat hipper om met de naam van Phoebe Bridgers te komen aandraven en de Amerikaanse is dan ook één van Benni’s inspiratiebronnen.
Als ze wil kan Benni ook popsongs schrijven, luister maar naar de single Coma. Minimale eenvoud, maar wel zo gecomponeerd dat het na een paar draaibeurten lekker in je hoofd blijft hangen. Wel een beetje jammer dat Benni niet vaker dit pad bewandelt.
Zielen met gebroken harten kunnen niet altijd vrolijk zijn, zo gaat September 20 – wat immers de allereerste teaser en voor velen de eerste kennismaking was met Benni – over een stukgelopen relatie en dat hoor je, want het nummer krijgt met de seconde een meer dramatische toon.
You is dan weer countrypop pur sang. Dolly Parton is nooit ver weg en we zeggen dit met veel respect, want niemand die meer hartbrekende songs kan verzinnen dan onze Dolly. En Benni kan dat ook wel een beetje.
Lonely weet ons met net hetzelfde gevoel te overvallen dat we kregen toen we de foto van de hoes zagen waarop Benni met wazige ogen en een blik op oneindig de wereld aanschouwt. Dromerig, maar tegelijkertijd zie je aan haar kijkers dat ze reeds door diepe dalen is gegaan. Lonely gaat over het besef dat je er alleen voor staat, maar dat je er tegelijkertijd geen moer om geeft dat je alleen de wereld moet trotseren. Het is zowaar het simpelste, maar tevens mooiste liedje van de ep.
Queen Of Cove is dan weer Lynchiaanse folk, ook al weten we zelf niet wat we daar nu precies mee bedoelen. Prachtige liedjes die je al honderd keer hebt gehoord, maar waarvan je toch vindt dat ze net iets te weinig worden geschreven.
Soms wat te zeemzoet, dan weer net iets teveel van hetzelfde, maar met Bleeding Colours laat Benni een meer dan positieve indruk na die smaakt naar meer. Een ster is misschien geboren en dan nog wel in Vielsalm!
