Prince zong het al is de klassieker Sometimes It Snows In April: “All good things they say, never last”. Een cliché dat klopt als een bus. Dat vond Ansatz der Maschine ook. Daarom wordt 2023 het jaar van het afscheid van deze unieke band. Wat begon als een eenmalig project van Mathijs Bertel en Alexander Baert heeft uiteindelijk 20 prachtige jaren achter de rug, ze brachten vijf schitterende albums uit en het project is uitgegroeid tot een briljante achtkoppige liveband.
Tunguska is het afscheidsalbum van Mathijs Bertel en co en staat deels in het teken van de gelijknamige Siberische rivier waar in 1908 de grootse explosie ooit gemeten plaatsvond. Meer dan 80 miljoen bomen werden toen vernield over een oppervlakte van 2150 vierkante km. Een inslagkrater werd nooit gevonden. Voor de band een bewijs dat tijd en ruimte tegelijk een gigantische, maar ook slechts een heel relatieve impact kunnen hebben. Het is dan ook een album geworden dat focust op het instabiele moment van het vallen zelf, het intense moment waarop je volledig overgeleverd bent aan de kracht van de natuur en je eigen lot niet langer niet in handen hebt.
Aan de andere kant is het ook een overzichtsplaat van 20 jaar Ansatz Der Maschine, want naast een hoop nieuwe songs staan er ook herwerkingen van oude “iconische” nummers op. Enkele ervan groeiden uit tot Duyster-klassiekers.
Door de jaren heen is het elektronische element wat meer naar de achtergrond verschoven en dat merk je op dit album. We horen op deze plaat dan ook een meer folky geluid met warme akoestische arrangementen en een klein laagje elektronica.
Het album opent met de magische mooie single en titelnummer waarin Sophia Ammann ons laat wegdromen op mooie warme klanken. Dan volgt het instrumentale Tunguska (Part B) waarin Nathan Daems van Black Flower het nummer inkleurt met zijn tenorsax en ney. De volgende track is een nieuwe bewerking van Untold dat op het vorige album Burial Songs stond en waarin Ammann samen zingt met Will Samson. Hierin worden de akoestische instrumenten meer naar de voorgrond geschoven waardoor het nummer nog warmer klinkt dan voorheen.
Het wondermooie The Silent Story staat al een tijdje op de playlist van Ansatz Der Maschine maar werd nooit officieel uitgebracht. Een ingetogen pareltje waar eigenlijk geen elektronica op te horen is, enkel prachtige vioolklanken en de wondermooie stem van Sophia. Ook Deerhunter (origineel uit Burial Songs) krijgt op deze plaat een tweede leven. Hier horen we weinig verschil met de originele versie. Dan volgt het nieuwe instrumentale pareltje The Wooden Lighthouse waarin we een prachtig melancholisch geheel krijgen. Nog meer melancholische schoonheid krijgen we in The Fall Between waarin elektronica en akoestische elementen hand in hand gaan en een mooi gebalanceerd geheel vormen.
In 656 Feet komen de elektronische beats en bleeps meer op de voorgrond waardoor het zweverige aspect clasht met de elektronica wat iets boeiends oplevert. Het prachtige Falling Down (ook op Burial Songs terug te vinden) krijgt een meer akoestische, intieme versie op deze langspeler. Hoe mooi het origineel ook klinkt, we zijn nog meer in de wolken van deze nieuwe versie.
Nog uit Burial Songs krijgen we het sprookjesachtige instrumentale pareltje Igarka. Uit het debuut The Postman Is A Girl komt de klassieker Over-Expozed Frozen Stars in een gedreven live-versie uit 2006. Als afsluiter krijgen een nieuwe bewerking van de Duyster-hit Kohn Denny uit Painting Bad Weather On Her Body. Ook hier weer klonk het origineel al subliem maar is de nieuwe versie nog mooier en intenser.
Ansatz Der Maschine sluit met deze plaat hun muzikale carrière in schoonheid af. Het is erg spijtig dat we afscheid moeten nemen van deze unieke en originele band die telkens weer wist te ontroeren en te boeien. Gelukkig gaat het gezelschap nog op tournee dit jaar. Je kan ze aan het werk zien op:
13/01 – Hnita Jazzclub, Heist-op-den-Berg
04/02 – N9, Eeklo
16/02 – Cultureel Centrum, Mechelen
18/05 – De Velinx, Tongeren
25/02 – 4AD, Diksmuide
08/04 – Cultureel Centrum, Hamont-Achel
