Toen de avontuurlijke Engelse muzikant Darren J. Cunningham alias Actress een aantal remixen maakte voor de Noors/Mexicaanse Carmen Villian ontstond er ineens ook een band met haar label Smalltown Supersound. Het klikte meteen tussen het Noorse platenlabel en Cunningham en hij besliste om zijn nieuwe plaat door hen te laten uitbrengen. Statik is dan ook het eerste album van Actress dat niet verschijnt bij het vertrouwde Ninja Tunes.
De muziek van Actress valt moeilijk te omschrijven, maar we zullen toch een poging doen. Het is een collage van meditatief herhalende klanken en samples die heel rustgevend zijn, zelfs al valt er af en toe een beat in te bespeuren. Met zijn composities wil Darren aanzetten tot innerlijke reizen door nachtelijke stadslandschappen of door de ruimte. Elke plaat is een nieuwe trip doorheen de bijzondere wereld van Cunningham.
In het meer dan zes minuten durende openingsnummer Hell zou Richard David James van Aphex Twin zich wel goed voelen, al heeft het nummer een ambient kantje. Het titelnummer en My Ways klinken dan weer heel monotoon en repetitief ook al verandert er in deze twee korte stukken heel wat. Rainless is een donkere dance track met een experimenteel randje terwijl Ray iets lichter aanvoelt en ook weer zeer dansbaar is.
Six zou een prachtige ambient track kunnen zijn mocht Darren er toch geen subtiele beat onder gezet hebben.
Met een titel als Cafe Del Mars hadden we een pure dance track verwacht maar Actress bouwt het nummer heel subtiel op en het explodeert nooit echt wat het heel uniek maakt. Diezelfde kabbelende dance vibe wordt doorgetrokken in Dolphin Spray. Bij System Verse gaat Cunningham terug over naar monotone geluiden die iets meditatiefs hebben terwijl hij bij afsluiters Doves Over Atlantis en Mellow Checx de ambient toer van Brian Eno opgaat.
Statik is, zoals alles wat Actress uitbrengt, een heel boeiende plaat: avontuurlijk, intens, zeer boeiend en pakkend.
