Met minumum één been in de postpunk en de tenen dippend in alternatieve rock, garagerock en wave brengt A Slice Of Life melancholische, catchy nummers. In een sonische sfeer zoals The Cure, Bowie, Joy Division,… die wisten te creëren, brachten ze in 2018 hun welgesmaakte debuutalbum Restless uit. Ondertussen bouwden ze een erg sterke livereputatie uit, want op het podium wordt alles live gespeeld (zonder backdrops) en stralen Dirk Vreys (zang), Wim Kempenaers (gitaar), Guy Wilssens (gitaar), Nelson Da Silva (bas), Emannuel Schaeverbeke (toetsen), François-Xavier Reimeringer (drums) een donkere energie uit.
Ondertussen heeft de Antwerpse band zijn tweede plaat uit, met een schreeuwende Dirk Vreys op het coverartwork. Tabula Rasa schreeuwt het in zijn 12 tracks dan ook uit van emoties. Elke song is een verhaal: soms ingetogen, dan weer uitbundig en zelfs een tikkeltje speels.
“So far for pretending…” 2 Faced laat het masker wegvallen en laat de echte emoties horen. Gevoelens die snijden in de gitaarlijnen, de consequente drums, donkerdiep grimmige baslijn en verontrustende synths. De stem van Vreys klinkt afwisselend somber donker en bevrijdend. Het donkerzware instrumentale slot klinkt ijzersterk.
De gitaren drijven Sweet Darkness aan, met een melancholisch mooie zanglijn die afgerond wordt met duister gefluisterde spoken words.
De baslijn in Matterhorn neemt ons meteen bij ons nekvel om mee te deinen op de rebelse postpunk liefdesballade met uitdagend klinkende verhaallijn. “Hit me!” Het kan er soms heet aan toe gaan in de Zwitserse bergen. “And when the snow falls down, even august feels like winter.”
Seven Days kregen we als eerste voorproefje te horen uit dit nieuwe album. Een erg persoonlijk en emotionele track voor frontman Dirk Vreys, die deze schreef na het verlies van zijn ouders. Het rouwproces verklankt in al zijn emoties. Een nummer dat zich nestelt in je muzikale brein en ziel.
Goodbye sluit thematisch helemaal aan, maar klinkt veel donkerder, gevuld met pijn. Somber, sober en diep klinken Vreys’ woorden over melancholische drumslagen en een eenvoudige gitaarlijn die in het refrein aanzwellen tot echo’s van herinneringen.
“Loving is the hardest when you’re blue…” Wat als die vertrouwde thuisgrot geen veilige haven meer is? In Cavern wordt het beeld van een leeg huis erg verhalend vertaald naar emotionele leegstand. Met melodieuze gitaar en in een uptempo ritme klinkt deze track catchy optimistisch. Hoe schoon is dan ook het contrast wel niet met die duistere gedachten?
I want what you don’t want.
You need what I don’t need.
So I go anywhere like home.
Woelig. Verontrust. De instrumentale kracht die Anywhere But Home laat horen is sterk. Met beide voeten op de grond, klinkt teleurstelling in Dirks stem.
Scherpe gitaarriffs klinken kortaf en geven urgentie aan Run For Cover, dat kwaadheid uitstraalt in de dreigende vocalen.
What Doesn’t Kill Me… We kennen allemaal het vervolg op deze zelftroostende quote. Met de voorspelbaarheid in tekst, krijgen we toch een verrassende track te horen. Ook deze is doordrongen van urgentie en gejaagdheid, dat zich vooral uit in het knappe drumwerk, dat naar het einde toe ook glinsterende synth-details en glooiende gitaarklanken laat horen. Een van onze favoriete tracks op Tabula Rasa.
“Ik ben altijd zo gelukkig in je schaduw.” Ten dienste staan van, uit volle adoratie. Dat klinkt mooi en liefdevol, maar heeft zonder twijfel ook een bittere nasmaak, die we dan ook naar het einde toe van In Your Shade gepresenteerd krijgen, wanneer het ritme, Dirks stemtimbre en gedreven kracht en de densiteit van de instrumenten alleen maar toeneemt.
De traagheid pakt ons en haalt Fortress Of Solitude niet in. Piano en trage drumslagen. Warme gitaarakkoorden en de stem van Dirk die nooit eerder zo vol van emoties klonk. Van kwaadheid, onverschilligheid en tristesse. Een ronduit prachtige track. “This is not what I longed for”, terwijl we hopen dat iedereen net wel uitkeek naar een nummer als dit. Uit noodzaak. Om te kunnen vertragen, stil te staan, te huilen,…
De kracht om toch overeind te blijven, klinkt door in Animal Instinct. Het hondsdolle gedrag van de mens, dat de survival of the fittest garandeert, praat het stampen en duwen niet goed, maar wat klinkt het in deze track enorm goed, bevredigend, triggerend en opwindend!
Als bonustrack krijgen we ook The Foreign Resort Remix van Coraline, een track die op de digitale versie van Restless te vinden was, maar nu dus voor het eerst ook op cd te horen is.
Tabula Rasa heeft het geluid van A Slice Of Life alvast niet van tafel geveegd. Ze teren voort op de sterke sound die ze reeds hadden, maar diepten dat nog meer uit, zorgden voor nog meer variatie in de songs en versterkten zo hun eigen identiteit.
Tabula Rasa is digitaal en op cd verkrijgbaar.
De nieuwe plaat wordt live voorgesteld op donderdag 29/9 in Djingel Djangel in Antwerpen. Kan je er niet bij zijn? Geen nood, misschien lukt het op deze data wel:
- 22/10 JH Zenith Dendermonde (BE)
- 29/10 Halloweenfest Aarschot (BE)
- 11/11 De Klinker Aarschot (BE)
- 26/11 Releaseshow in Duitsland Kulturrampe, Krefeld (DE)
