Hallo! En welkom op woensdag 7 februari 1973. Een dag als een ander (Nixon president, Boudewijn koning, Eddy Merckx traint voor dingen die gaan komen) maar op die dag verscheen een lp die onze bol rond de zon even een schop onder de kont gaf. Het is Raw Power en het is de derde van The Stooges, het gezellige combo uit Ann Arbor, Michigan.
Nu niet dat ze gevraagd werden voor kinderfeestjes. Ze bestonden eigenlijk niet meer. Debuut The Stooges verkocht nu niet echt goed en opvolger Funhouse al helemaal niet. En dan zijn we drie jaar later en wat rest is menselijk afval. Bassist Dave Alexander (1947-1975) is zich namelijk dood aan het drinken, iets wat lukte, en frontman Iggy Pop probeert hetzelfde te doen, sterven, aan heroïne. Wat niet lukte want hij is er nog.
En met gitarist Ron Asheton (1948-2009) ging het ook al niet zo best. Dus schakelde hij over naar bas terwijl James Williamson (die leeft nog!) de gitaarplichten overnam. En er waren wel meer veranderingen: hun label, Elektra, was opgegeten door een groter label, CBS. En het werd Iggy and The Stooges.
Raw Power: het is de meest waanzinnige lap lawaai uit de ons bekende geschiedenis. En het is tevens de lp waar het meest mee gezeuld werd. Iggy, de naald altijd dichtbij, besloot te producen en dat werd een voorspelbare ramp. Een fan genaamd David Bowie kwam tussen, om de mix te doen. En sprak de legendarische woorden: “Iggy, er is niks om te mixen.” Wat ze hadden afgeleverd was lawaai. En wat een lawaai.
Kruip in een schuilkelder en draai Raw Power. Hoor hoe Williamson zijn gitaar als een scheermes in je oren boort en hoor daarna niks meer. Wat best oké is, daarna niks meer horen. Er is het oog in de storm in Gimme Danger, even luwte in dat oog van de storm, tot die storm je aan stukken scheurt. Er is Your Pretty Face is Going to Hell en daar gaan we geen tekening bij maken. Maak er zelf een.
Raw Power: de favoriete lp van Kurt Cobain, Henry Rollins, van zowat iedereen eigenlijk die later lawaai à la The Stooges ging maken omdat ze gewoon niet beter konden maar vooral omdat ze dat wilden. Het is en blijft de gemeenste, hardste, meest tot zelfvernietiging leidende plaat ooit. Vijftig jaar oud. Bloemen noch kransen.
