Je wil postpunk met een iewat 80’s-geluid. Het antwoord is Belgisch en vind je terug onder de naam A Slice Of Life. Deze zomer op W-Festival en tijd voor een gezellige babbel.
Vorig jaar brachten jullie een ep uit. Hoe kijken jullie daar op terug? Tevreden, en hoe waren de reacties?
Eerst en vooral een kleine rechtzetting hierover: het is een demo, en nog geen echte volwaardige ep. Weliswaar eentje die kwalitatief het niveau van een demo overstijgt, maar toch… eentje dat met heel beperkte middelen werd gemaakt. De reacties die we via verschillende webzines hebben gekregen waren erg goed en boven onze verwachtingen. Echter blijkt het enorm moeilijk te zijn om je muziek onder de aandacht van het publiek te krijgen. Er wordt zoveel muziek uitgebracht dat het moeilijk is om een luisterend oor te vinden.
Belangrijke vraag voor de fans, maar komt er een album aan?
We zijn momenteel hard aan het werk om voor het W-Festival deze zomer officieel iets te kunnen uitbrengen.
Uiteraard kennen de meeste mensen zanger Dirk Vreys van The obsCURE. Je kan er niet om heen dat Dirks stem op die van Robert Smith lijkt, maar echt veel invloeden van The Cure zitten er dan weer niet in. Bewust?
Wij maken de muziek die we graag maken en die leunt soms erg aan bij de eighties. Dat er invloeden van the Cure inzitten is ongetwijfeld zo, maar we zoeken dat zeker niet bewust op. Wat de vocals betreft, is het zo dat Dirk een breed spectrum aankan, waardoor het zonde zou zijn om de sound van A Slice Of Life tot het Robert Smith-timbre te beperken.
De band was een oorspronkelijk idee van Dirk en Guy Wilssens, maar ondertussen is a Slice of Life uitgegroeid tot een bende van zes. Hoe is dat gekomen?
Eigenlijk was het niet de bedoeling om een band te starten. Guy zocht eerder vocals om zijn nummers een stem te geven en vond in Dirk de perfecte match! Met twee iets opnemen om dan als project uit te brengen was het initieel plan. Uiteindelijk vonden ze het jammer om de nummers gewoon uit te brengen en er verder niks mee te doen. Toen ontstond het idee om de nummers live op de sporen te krijgen. Een korte zoektocht resulteerde in de band die we vandaag zijn.
Zes mensen, zes meningen, of hebben we het verkeerd en is er één A Slice Of Life-mening?
We hebben allemaal een verschillende (muzikale) achtergrond en een unieke persoonlijkheid , en dus ook verschillende meningen. Het mooie is dat alles bespreekbaar is en dat we vrij snel tot een consensus komen.
Laten we een kat een kat noemen. Een moderne sound, maar toch vrij eighties. Een juist gedacht dat jullie 80’s-addicts zijn?
Guy en Dirk zijn misschien wel de grootste eightiesaddicts, maar ook voor de anderen zijn de 80’s nooit ver weg geweest… Maar we hebben een bredere muzikale bagage dan dat hoor.
Het zijn geen gemakkelijke tijden voor nieuwe bands die met 80’s-geluiden goochelen. Hoe pakken jullie dit aan?
Er zit niet echt een strategie achter. Wij maken wat we graag horen en dat met volle overtuiging. Het zou gek zijn om ons aan passen en te gaan zoeken naar wat een publiek graag wil horen. Wel is het zo dat donkere muziek weer iets meer mainstream aan het worden is. Kijk maar naar de vele shoegazebandjes die opduiken.
Het is ook een sound vind ik die zweeft tussen hoop en tristesse. Kunnen jullie je daar zelf in vinden, en hoe zouden jullie zelf het geluid van A Slice Of Life omschrijven? A Slice Of Life klinkt eerlijk, en eerlijk gezegd een beetje zwaarmoedig. Weerspiegelt dat jullie persoonlijkheid?
Helemaal niet! Wij zijn echt wel een vrolijke bende! Maar…op één of andere manier kunnen we allemaal onze emoties kwijt in onze nummers en in de sound dat jullie te horen krijgen. Het klopt wel dat een zweem van melancholie ons niet vreemd is.
Soms zegt men wel eens dat muziek een remedie is om te overleven? Gaan jullie daarmee akkoord?
Voor een groot stuk wel. Overleven is een groot woord, maar muziek is voor ons allen een essentieel deel van ons leven. Ik denk dat de meesten van ons geen dag spenderen zonder dat muziek er op één of andere manier deel van uitmaakt.
Donkere tijden en dus ook donkere muziek, of is dit nu weer puur toeval?
Dat is puur toeval want in ‘lichtere’ tijden zouden we evengoed onze ‘donkere’ muziek maken. Al is die term toch iets te beperkend voor de muziek die we maken. Het is rijker dan dat.
Joy Division of The Beatles?
Dat is een moeilijke…NOT! Joy Division!
Wat kies je: seks, drugs of rock ’n roll?
Sexy rock ’n roll die voor een gezonde portie extase zorgt
Wat is je favoriete plaat aller tijden en waarom…
Een greep uit de favoriete platen van de bandleden:
Script Of The Bridge van The Chameleons. Geniale gitaren en sterke songs die stuk voor stuk verhalen vertellen over pijn, hoop, woede en liefde.
The Doors – L.A. Woman.
Gary Numan – Jagged
The Cure – Disintegration
Met wie zou je het niet erg vinden om 8 uur mee in een lift te zitten en wat zou je dan doen?
Als we met z’n allen iemand mogen kiezen om 8uur in een lift te zitten zal het een plezant feestje worden (en waarschijnlijk komt de lift dan ook nog eens vast te zitten)
Waarom moeten mensen jullie op W-Fest gaan zien?
Wij zijn puur: geen backing of hidden tracks, geen drumcomputers, geen voorgeprogrammeerde loops….what you see is wat you hear! Zelf hebben we superveel zin om het feestje op gang te trappen op zondag. Dat alleen al zal de moeite zijn om naar te kijken (lacht)
Zijn er acts op W-Fest die jullie absoluut willen zien?
Clan Of Xymox, Chameleons Vox, Fär, She Past Away, Antipole, Vive La Fete, DAF, The Devil and the Universe.
