Muziek is geen exacte wetenschap. Soms houden we van symfonieën met weelderige klankkleuren, soms is minder dan weer meer en verkiezen we de pure eenvoud van zang en gitaar. Het hangt er allemaal wat van af hoe sterk een compositie is, hoe beklijvend een stem, hoeveel harten en zielen er in de muziek zijn gestoken.
Het duo 9 Seconds to Rome, ondanks de naam gewoon gevormd in Mechelen, heeft genoeg aan een stem, zes snaren en achtentachtig toetsen om onze verbeelding te prikkelen en onze emoties te bespelen.
I Like That Sound is de ideale opener van hun eerste ep en meteen het visitekaartje van de band. Een meeslepend ritme en een melodie die onmiddellijk blijft hangen, meer hoeft dat soms niet te zijn. Van de piano die in het absolute slot komt binnengeslopen, hadden we nog veel langer willen genieten.
De teksten kunnen vaak wat meer kruiding gebruiken. Van With You en On My Own worden we niet meteen lyrisch. Maar dan schudt de groep plots een regel als “Tell me your secrets and I’ll show you mine” uit hun mouw en zwichten we weer volledig. Of die titel, waarbij je meteen een filmscène voor je ziet van een zwijgend koppel dat hand in hand naar de regen staart die tegen het raam tokkelt.
De grote troef van 9 Seconds to Rome is echter Nele Dewaeles wereldwijze stem. Daarom is het jammer dat ze een stukje parlando uittest op Watch The Rain, zingen is immers wat we haar het liefst horen doen. Walter Marantino staat stevig aan haar zijde met gitaar en toetsen en plaveit het pad waarop de twee nog veel plaatsen kunnen veroveren tussen Mechelen en Rome.
