Neem me mee in de donkere quarantaine van je gedachten, neem me mee in het Uitheems Geduister van deze week… Deze keer met een exclusieve première van I Ya Toyah en Tim Skold en nieuws van Coddiwomple, Sea Of Sin, Semiotics Department Of Heteronyms. SpankTheNun, Cellmod, Kreda, Sure, Cult With No Name met Kelli Ali, Steven Brown en Blaine L. Reininger (Tuxedomoon), NNHMN en M!R!M.
I YA TOYAH / TIM SKOLD
Het is bijna zeker dat industrial-, electrodiva I Ya Toyah hier geland is om de ziekte van muziek te verspreiden en het menselijk ras te infecteren. En vandaag doet ze dat bij ons met de exclusieve première van de videoclip bij de remix van haar nummer Motion door Tim Skold (Marilyn Manson, KMFDM).
De bijhorende bewegingsvideo staat voor de donkere beeldspraak van het leven, door de ogen van een vrouw, gestoord door moderne sociale trends en de veeleisende snelheid van leven. Hiermee wil I Ya Toyah het gesprek openen rond geestelijke gezondheid en de kwetsbaarheid van de menselijke geest. Als remixer gaf Skold het originele Motion zijn eigen dynamisch rauwe twist: “I Ya Toyah is one of the very few super exciting things I’ve heard in a long time. Ania is just crazy talented and I hope I get to work with her again at some point.”
Het album Code Blue Reloaded, dat op 20 maart verschijnt, brengt nieuwe muzikale interpretaties van de originele liedjes van I Ya Toyah door verschillende artiesten zoals Grendel, Tim Skold, royb0t, Xentrifuge, Steven Olaf, GMOTH en Nuclear * Sun plus remixes van The Joy Thieves, Adoration Destroyed en Rhys Fulber die eerder al als singles zijn uitgebracht.
15% van de verkoop van de fysieke cd’s wordt geschonken aan de American Foundation For Suicide Prevention. Je kan het album nu al voorbestellen.
CODDIWOMPLE
Het is het debuut van een nog recent project van de gitaristen Nicolas Lafourest en Olivier Mellano en zanger G.W. Sok. (oprichter van The Ex).
Een verhalende track, waarin we in duisternis, met rauw gesproken woorden meegenomen worden langs wervelend gitaargetokkel en uitgerekte klanken van de snaren. Even wervelend als het water soms kan zijn, neemt het trio Coddiwomple ons mee in hun eerste single The Boat. Intense lyrics door rauwe stemmen en melancholisch atmosferisch. Wie houdt van Leonard Cohens laatste You Want It Darker, zal ook dit weten te appreciëren.
Op 6 maart verschijnt het eerste album van Coddiwomple The Walk And Other Stories bij het label A Tant Rêver Du Roi. Het is geïnspireerd op het gelijknamige boek van Robert Walser (1878-1956) en verschijnt digitaal, op cd en lp. Voorbestellen kan via deze link.
SEA OF SIN
Een zoetzachte ballade vol lichtzwevende synths. Eén en al zachtheid deze keer van de Duitse synthpopband Sea Of Sin. Met Valentine brachten ze de vijfde single uit van hun laatst verschenen album Unbroken. Na enkele stiltejaren van het duo Klaus Schill (synths, gitaar, productie) en Frank Zwicker (tekst en zang), waren ze in 2018 met hun comebackalbum Future Pulse helemaal terug. Vorig jaar kregen we Unbroken, waarmee ze duidelijk een groter publiek wilden aanspreken. Synthpop evolueerde iets meer naar elektronische indiepop, hoewel het duo de basis van hun sound wel weet te behouden: een catchy melodie en zang in melancholisch elektronische soundscapes. Die melancholie horen we sterker dan ooit instrumentaal knap uitgewerkt in onder andere You … (Bitter Sweet) en Immaculate.Toch komen veel van hun nieuwe nummers los van de minder toegankelijke undergroundsound, met een groter hitpotentieel. Valentine, maar ook het dynamisch poppy Love Won’t Wait horen daar zeker bij. Like it or not… this is the new Sea Of Sin!
SEMIOTICS DEPARTMENT OF HETERONYMS
Van het Spaanse synthwaveduo Semiotics Department Of Heteronyms weerklinkt de nieuwste single No Miracles, onlangs op hun ep Against Strong Thinking verschijnt bij het label Avant! Records. Semiotics Department Of Heteronyms is een vrij recente samenwerking tussen Andrea P. Latorre en Sergi Algiz, van postpunkband Wind Atlas en oprichters van het label Cønjuntø Vacíø. Streng en kil kondigen ze in deze track geen mirakels meer aan, maar brengen ze mysterieuze synthpop met een vleugje EBM en techno. Verleidelijk dansbaar en afstandelijk koud!
SPANKTHENUN – Initial Decay Control
We kregen al enkele singles uit het laatst verschenen album Initial Decay Control van SpankTheNun te horen. Elk op zich zijn ze zeker dansbaar op een electro-EBM-feestje: eén voor één voorzien van een stevig aanwezige beat en verscheurend gelouterde vocals. Wanneer we het album integraal beluisteren, valt op hoe weinig gevarieerd en gelaagd tracks zoals bijvoorbeeld Sometimes en Dance Fight Or Die klinken, waardoor de aangeleverde lading tracks de term EBM lang niet kunnen dekken. Maar misschien zijn we op dat vlak in België dan ook uitermate verwend. Toch horen we gegoochel met samples en losse industrialsounds in bijvoorbeeld Altered Carbon en Sin, waar ook technogeluiden door gehaald worden. Op zich allemaal bruikbare, knappe elementen, maar qua opbouw lijken ze onvoldoende verweven tot een stevig staand nummer. Als er een nummer is dat de kracht van de band mooi naar voor laat komen, is het zeker Slow Suicide, omdat daar de lowtempobeats wel aanslaan. Maar toch een project met nog wat groeimarge volgens ons. Hoewel we dat uiteraard iédere band toewensen.
CELLMOD – The Dissident
Eind vorig jaar bracht Juan Espinosa uit Florida met zijn EDM-/industral-/electroproject Cellmod het album The Dissident uit. En hier horen we wel een netjes geproducet, uitgebalanceerd, futuristisch meesterwerk terug, van een man met al enkele jaren ervaring uiteraard. Naast de geremasterde versies van de singles Praying Mantis en The Machine (2017), ook zeven nieuwe instrumentale nummers die erg dansbaar zijn en een vleugje Prodigy-sound in zich meedragen. Beats en ritmepartijen die in volle glorie tegen mekaar in gaan dan wel in mekaar opgaan en overwelmende toetsen. Ransacked laat meteen ook horen hoe Espinosa met contrasten durft spelen binnen één track, waardoor je geen seconde afhaakt. Let Them Sleep start met een onheilspellende sound en een beat die vertraagd uitgerekt klinkt, waarna diezelfde beat in een hoger tempo door een ingenieus web van sounds gehaald werd. De ‘klassiekere’ beat die er hard vandoor gaat, krijgen we in The Enevitable. Take Em Down is het kroonjuweel met grauwe ruis, hamerslaande beats en echoënde toetsen.
KREDA
Alistair ‘Yila’ McNeill, Mina Špiler, Matevž Kolenc en beeldend kunstenaar Dan Adlešič brachten op 7 februari met het Anglo/Sloveens project Kreda een atmosferische, melancholische, vaak bitterzoete sound op hun ep Crest. Deze week lokt Kreda je met hun single Soft Calls.
Met staccato-geluiden en de extravagantie in zowel de songopbouw als in het timbre van Špilers stem verleidt dit nummer van de eerste tot de laatste noot “I’m falling overboard…”.
De bijhorende videoclip is een 3D-animatie van Dan Adlešič, gebaseerd op het vergroten van kleine momenten. Het is een verkenning van fysica en verschillende videotechnieken die een harmonisch audiovisueel verhaal creëren.
SURE
Het Parijse darkwavetrio Sure brengt op 20 maart hun album 20 Years uit, bij het – jawel – Belgische label Weird Son Records. Deze week kregen we hun video bij de single Morrows te zien. Morrows geeft een knappe, dynamische mix aan postpunk- en newwave-invloeden weer, met pulserende synths en vocals die zweven en glijden tussen hartverscheurende passie, bevestigd door een hypnotiserende drummachine.
CULT WITH NO NAME – Mediaburn
Hun album Mediaburn is al even uit, maar dit willen we je toch mee geven: de negende plaat van de Londense electro-postpunkers is er eentje om aan te schaffen. Nummers als Needles And Threath laten je zweven in een elektronisch kader, in zachtheid omhuld met piano. De vocals klinken sober en erg natuurlijk. Blind Dogs For The Guides heeft een funky electrokantje, waardoor het een zwoele dynamiek krijgt. Ook de typische melancholie horen we in In Hollywood You Won’t Find Bel-air en By Air Of By Sea.
Mediaburn is een hoogopgelopen piek in het muzikale traject van Cult With No Name. Zowel muzikaal als op vlak van teksten. Gevuld met ernst en sarcasme. Met elektronische en akoestische elementen. Ook dit album kon rekenen op enkele ‘special guests’: Kelli Ali’s magische stem krult rond de zanglijnen, terwijl Steven Brown en Blaine L. Reininger (Tuxedomoon) saxofoon en viool toevoegden. De sombere kracht van hun muziek kruipt dicht onder de huid met Mediaburn.
Het album is digitaal en op cd verkrijgbaar via Bandcamp.
NNHMN – Shadow In The Dark
Ook het album Shadow In The Dark van NNHMN verscheen al een tijdje terug, en bevat een onweerstaanbare diepdonkere pracht die we binnenkort ook in België live kunnen horen. Het Duitse synthpop-, darkwaveduo NNHMN kan je op 16 mei namelijk in Brussel aan het werk zien, waar ze samen met Ritualz, Bestial Mouths en Onrust een Fantastique.Nights zullen vullen (mOtown, Brussel).
Shadow in The Dark brengt zes tracks, vol van liefde, intentie, flow, poëzie, verbeelding, ruimte, sensualiteit en pijn. Bijna alle elementen keren in de nummers terug. De titeltrack opent met een verscheurende sound, de beats, waarboven Lee’s stem in een ijle kilte. Wat NNHMN zo apart maakt in vergelijking met andere bands, is dat ze een bepaalde noisy, soms industriële sfeer weten toe te voegen. A-ritmiek en dissonantie zijn kenmerkend, maar klinken hier angstaanjagend harmonisch.
Scars en Special lijken doordrongen van loutering en langgerekte pijn, terwijl Der Unweise met sterk aanwezige beats je meeneemt in een niet zo onschuldig gedagdroom. Futuristischer klinkt het nummer Vampire, terwijl er prachtig gespeeld wordt met auditieve contrasten in Black Sun. Hun uitgesproken karakteristieke stijl – waarmee ze de klanken van de jaren ’80 toch ook blijven meedragen – maakt deze jonge formatie tot een bijzondere aanwinst in de scene.
Het album is digitaal, op cd en lp verkrijgbaar op bij k-dream Records en bij Oraculo Records via Bandcamp.
M!R!M
Met zijn soloproject M!R!M bracht de Londense John Milwaukee zijn nieuwe album The Visionary uit (via Avant! Records). Deze week werd de zevende track van dat nieuwe album de vrije wereld in gestuurd. Crucifix And Roses wervelt van synths en brengt een met licht en energie gevulde melancholie. “I have never ever been ashamed of myself through these dirty days…”, of hoe we recht blijven in lastige tijden.
