Een bezwerende vibe, electropop die enige rockinvloed niet schuwt, aanstekelijke Britpop, soulvolle arrangementen melodieuze synths en voortstuwende ritmes! Dit alles te horen in onze wekelijkse Luminous Belge met volgende artiesten: Noland Sunn, Himshe, BUN, Delv!s en Oorpool.
Give it a spin people!
Noland Sunn is het muziekproject van Gentse songwriter en muzikant Rik De Maré. Ze pakken uit met de sterke debuutsingle Memento Park.
Noland Sunn bestaat naast De Maré ook uit Hendrik Wijnant (gitaar), Jonas Van De Velde (toetsen), Natan Goessens (drums) en Robbe Desmet (basgitaar).
Inspiratie voor de song vond De Maré bij een bezoek aan Memento Park in Boedapest tijdens een reis in 2009. In het nummer gaat hij in dialoog met “a great man of stone”, waarmee hij één van de tweeënveertig standbeelden bedoelt die na de val van het communistische regime onderdak vonden in het park.
Voor de clip van Memento Park werkte Noland Sunn samen met danser en choreograaf Matteo Sedda. Die maakte een eigen interpretatie van de beelden in een bezwerende choreografie die door Laura Matikainen werd gemonteerd en bewerkt.
Wij horen in Memento Park een hedendaagse versie van The Doors, misschien wat minder theatraal maar zeker met dezelfde bezwerende vibe.
Drie mannen, twee vrouwen en een flinke dosis eigenzinnig talent in elk van hen. Mishi Erine (zang en synths), Simon Ramon (gitaar), Stephan Van Meirhaeghe (bas), Dries Nauwynck(drums) en Naomi Sijmons (Reena Riot, zang, synths, percussie) brachten als Himshe in maart 2020 hun debuutep Stay uit. Maart 2020 dus… geen pretje om promo te voeren als zowat de hele wereld op slot gaat.
Maar de creatiedrang bleef desondanks groter dan de knaldrang, want ze laten weten dat ze ondertussen aan nieuw werk bezig zijn en lieten net de videoclip bij het nummer Naked Shoulders op de wereld los. Een nummer over verleiding, waar gevaar in schuilt. En zo klinkt het ook. De zwoele stem van Mischi Erine en de dof diepe baslijn, gaat mee op in de onrust en urgentie die zich via haakse ritmes opdringt in het nummer. Electropop die enige rockinvloed niet schuwt, met wel erg filmische nummers.
De band die bij David Lynch inspiratie vindt voor al hun creaties, liet die invloed dus ook doorsijpelen in de clip over de zeven hoofdzonden, met Henry in de hoofdrol: een uitgeputte man die worstelt met het onvermogen om zijn duistere verlangens te uiten. Een jongedame doet er alles aan om Henry uit zijn impasse te halen…
Al in 2016 wilde Brecht Vanvyaene samen met zijn beste vriend en muzikale compagnon Jelle Tommelyn een nieuw project starten. Brecht maakte toen nog deel uit van de bands Miava en Blackbird Phantom. Het noodlot sloeg echter toe wanneer Jelle sterft in een verkeersongeval. Brechts wereld stort in elkaar. Na drie jaar van frustratie en moedeloosheid slaat hij het roer om en slaagt hij erin om zijn writer’s block te overwinnen en zijn creativiteit terug te vinden. In 2020 laat Brecht onder de naam Bun de debuutsingle Around The Corner op de wereld los. Die wordt opgepikt door verschillende radio zenders.
Ondertussen zijn we weer twee jaar verder en brengt Bun ondertussen al hun tiende single Words Fall Short uit. Het is een epische song over een gevoelig thema: het verlies van iemand dierbaars ten gevolge van zelfdoding. Het nummer gaat over kwetsbaarheid en machteloosheid en helen na de pijn.
De Oasis-sound die in de eerste Bun-single te horen was hebben Vanvyane en co ondertussen afgeworpen en op Words Fall Short komt het viertal met een sterk eigen geluid. We kunnen het aanstekelijke Britpop noemen in de de lijn van Manic Street Preachers en Stereophonics. Deze bijna zeven minuten durende compositie maakt diepe indruk. Wij kijken dan ook reikhalzend uit naar het debuutalbum Eases My Mind dat op 20 mei zal verschijnen.
De ouders van Niels Delvaux leerden elkaar kennen in een Keltische folkgroep. Niels volgde echter zijn eigen weg en die ging meer de richting van soul en funk. In 2010 maakte hij zijn debuut bij Up High Collective waarin onmiddellijk opviel dat deze kerel soul uitademde. Twee jaar later bracht hij zijn eigen debuutsingle Tell Me uit die grijsgedraaid werd op verschillende radiozenders. Maar het grote succes kwam er pas bij de single Come My Way uit 2016 met de bijbehorende ep No Ending.
Toen werd het stil rond Delv!s tot in de zomer van 2018 de single Yeah Yeah Yeah uitkwam die dezelfde richting uitging als de ep. Daarna moesten we wachten tot begin van 2019 op nieuw werk, dan kwam Delvaux met Brother waarmee hij meer de pure soul kant op ging met een meer retro geluid. Ook de volgende singles Rebelman, Walk Alone Track en Money gingen meer die kant uit. Het was duidelijk Delv!s ging de nostalgische kant op met een vintage-soul geluid dat geïnspireerd was door Billie Holiday, Shugie Otis, Nina Simone en James Brown.
Het resultaat is dat dit debuutalbum van Delv!s authentieker klinkt dan de redelijk cleane ep. Elke song straalt warmte uit dankzij de soulvolle arrangementen. Ook al maakte hij gebruik van field recordings en loops, toch klinkt het album of het in de studio van Motown of Stax is gemaakt in de jaren ’70. Baby Blue is het ultieme voorbeeld op deze plaat.
Het beste van de eighties houden Chris Vandevorst en Frits Standaert sterk vast bij elk nummer dat ze schrijven. En daar worden ze steeds beter in. Als we hun eerdere singles chronologisch beluisteren, dan is hun nieuwste worp De Vlucht ondertussen wel een straf stukje electropop van het Oorpool-duo geworden!
“Hunker naar de roes, de zachte pijn…” Ook hun woorden kiezen de heren goed. Voor dit nummer vermoeden we dat ze naar Einstürzende Neubauten als inspiratie grepen voor de sterk kloppende intro. Catchy, met melodieuze synths en voortstuwende ritmes.
Veel luistergenot!
