Na vier weken hebben we ondertussen 60 Belgische songs in onze Spotify-lijst staan. Zoals iedere week vind je op Luminous Belge vijf Belpop-klassiekers, vijf gloednieuwe singles van namen die al iets – of veel – betekenen en vijf acts waarvan we zeer veel verwachten in de toekomst. Laten we met de jonge wolven beginnen.
We beginnen met het trio Felt dat onlangs hun debuut Saturnine uitbracht. Moeilijk om in een hokje onder te brengen, daarom bedachten we er maar de term shoegaze-noise-goth voor. Bezwerend, verslavend, maar vooral zeer goed. Wij kozen voor openingstrack Antlers.
Nog meer duistere geluidjes kun je op het debuut Waarom Niet van Nel & JP ontdekken. Fatalistisch en bij momenten zelfs macaber, maar dat is nu eenmaal de soundtrack van de wereld van vandaag. De malaise van de actualiteit levert gelukkig wel één van de beste platen van dit jaar op. Wij kozen voor Huidhonger.
We doen het zeker niet opzettelijk, maar ook Fragment maakt je niet bepaald vrolijker. Hun nieuwe single Warzone is gebalde postpunk die je laat voelen dat de wereld in brand staat en nog wel in het gezelschap van een brullende Luc Van Acker.
Mogen we ook nog een beetje dromen? Dat kan met het ronduit prachtige 17 November van Fig Trees, een superband waar je naast bezieler JJ Vroman ook Sylvester Vanborm, Kris Auman, Lowie Clapéron en Reinhard Vanbergen in terugvindt. Americana die briljante pop omarmt, Bon Iver die Jackson Browne een kus toewerpt. Zoiets…
Lekker melodieus gitaarlawaai? Daar zorgen Mats en Jasper Mulier van Pelican Dealer wel voor. Een gouden naam met een al even gouden geluid. Denk RHEA, maar denk na een tijdje vooral Pelican Dealer. De nieuwe single en iets over frustraties!
Van de vijf namen die je allicht wel kent, beginnen we met Dressed Like Boys. Qui? Wel achter deze fantastische naam schuilt Jelle Denturck. Jarenlang de frontman van de indienoiseband DIRK., maar voortaan dus op zijn eentje. Fragieler dan ooit, gelukkig ook mooier dan ooit. Iets wat tussen Nick Drake en Tim Buckley ligt.
Eerder dit jaar bracht Mati Le Dee haar fantastische debuut The Broken Heart of Mati Le Dee uit. Een persoonlijke trip waarin Mati een antwoord probeert te zoeken op de moeilijke vragen van het leven. Allemaal netjes verpakt in avant-gardistische pop die raakvlakken heeft met Kate Bush en An Pierlé. Te mooi om niet te ontdekken! The Cornfields is de nieuwe prachtsingle daaruit.
Toegegeven, Factory Walk hoort natuurlijk eerder thuis in ons lijstje van Belpopklassiekers, maar deze keer krijg je deze coldwave-classic van The Neon Judgement in een versie van Neon Electronics. Geen toeval, want achter deze band vind je naast Glenn Keteleer ook Dirk Da Davo terug, inderdaad oprichter van de legendarische Leuvense band.
Deze week kwam Karaoke Moon van Warhaus uit, voor velen één van de platen van het jaar. Terecht! Wederom neemt Maarten Devoldere je mee naar een mystiek landschap waar de geest van Leonard Cohen en Serge Gainsbourg altijd wel ergens ronddwalen. Groots! Wij kozen voor What Goes Up, al was het maar voor Sylvie Kreusch.
The Haunted Youth is er met een nieuwe single en wat voor één! Op het nieuwe album is het nog wat wachten, maar ondertussen kunnen we lekker meezingen en luchtgitaar spelen op het lichtjes fantastische In My Head.
Hadden we het niet eerder over Luc Van Acker? The Ship is zonder twijfel één van de meest gedurfde en bij uitbreiding beste albums die ooit in dit land is gemaakt. Jammer genoeg kennen dj’s daaruit alleen maar Zanna – prachtnummer overigens – maar wij kozen wel voor het minstens even goede Fear In My Heart. Luc forever, niet alleen die Vos maar ook die Van Acker!
Kent iemand de Waterlanders nog? Wellicht niet, behalve misschien die ene hit Iedereen Doet (Wat Ie Moet), dat overigens een cover is van Chacun fait (c’qui lui plaît) van het Franse Chagrin d’amour. Het duo bestond uit Luk De Koninck en Hilde Van Mieghem, met een tekst van Raymond van het Groenewoud. Eentje om dringend weer op te vissen!
Uit het Brusselse en ondertussen al meer dan dertig jaar bezig, komt Parade Ground. Niemand die er tot op heden in geslaagd is om de eigenzinnige muziek van de gebroeders Pauly juist te omschrijven. Moet ook niet. In een rechtvaardige wereld kregen de twee al lang een standbeeld, nu als alternatief met Strange World een plaatsje in onze Luminous Belge. Het is ook iets!
We blijven in Franstalig België, en gaan zelfs wat de Duitstalige kant op. Dole schreef in 1986 geschiedenis door hun debuut The Speed Of Hope op te nemen met postpunklegende Adrian Borland van The Sound. Niemand die in Vlaanderen destijds wilde luisteren naar deze geniale sound, wie weet vandaag via Luminous Belge wel. Juist, het zou zo maar eens kunnen! We kozen voor Maybe Tomorrow.
We gaan eruit met de Evil Superstars, gewoonweg omdat een beetje Evil Superstars altijd wel lekker is. Keuze zat, maar de onschuldige vinger viel op Oh Girl.
