La bonheur d’être triste, oosterse psychedelische invloeden met surf, stijlvolle synthpop, mooie samenzang in combinatie met een knappe stem en een ingetogen melancholische song.
Deze week allemaal te ontdekken in onze Luminous Belge lijst. Artiesten van dienst deze week zijn Isolde Lasoen & Betrand Burgalat, Gaïsha, Jerry Spin, PJDS en Brasta.
Bertrand Burgalat kan je kennen als het Franse muzikale wonder van onder andere Supergrass en Depeche Mode. Hij is zowel (film)composer als producer maar evenzeer mixer en arrangeur. Liefst allemaal gecombineerd en tegelijkertijd. Hij is ook de oprichter van het ‘boutique’ label Tricatel. Manusje van alles en creatieve duizendpoot dus.
Isolde Lasoen ken je sowieso als vaste drumster bij Daan en Absynthe Minded. Maar ook zij is zoveel meer. Ze is een veelzijdige muzikante, zangeres, tv-persoonlijkheid en frontvrouw van haar eigen band. Ze werkte samen met zowel Urbanus als met Willy Willy, met Guido Belacanto als met Billie King… Het lijstje is eindeloos.
Sinds 2010 maakt ze geregeld ook solo heel mooie nummers. In 2017 verscheen haar eerste soloalbum Cartes Postales. Niet meteen een groot commercieel succes maar blijkbaar zit er toch nog regelmatig een ei dat ze niet kwijt kan, en ze dan solo legt.
En het is net met dat laatste dat ze nu ook in de weer is. Ondanks de nieuwe plaat van Daan en haar werk voor Absynthe Minded maakt ze het voor zichzelf wel heel druk door ook nog aan een nieuwe soloplaat te werken. Maar hey, zolang zij er zich goed bij voelt, wie zijn wij dan om er iets over te zeggen? Integendeel! Wij zijn steeds blij met nieuwe muziek. Het is te zeggen: in heel veel gevallen toch, en al helemaal in dit specifieke geval.
Die nieuwe soloplaat van mevrouw Lasoen komt eraan op 8 maart 2023 (kruis maar alvast aan in die gloednieuwe en maagdelijke agenda!) en zal Oh Dear als naam dragen.
En het is voor die plaat dat Bertrand Burgalat als een blok viel en meteen de eerste de beste trein opsprong om met Isolde het duet Douce Mélancolie op te nemen.
Eerste indruk: Dat nummer kennen we. We hebben dat al gehoord.
Alhoewel… het doet denken aan veel. En het lijkt alsof je dat nummer al heel lang kent maar toch is het een gloednieuwe song. Een song die Isolde schreef, maar we verdenken er haar van dat minstens ook Serge Gainsbourg, Morricone en Jane Birkin mee aan de tafel zaten toen dit nummer uit haar pen en brein vloeide. En Francoise Hardy zal er ook wel bij zijn geweest. Wat hadden we graag een uitnodiging gekregen voor dat feestje…
Beluister het nummer en je zal even snel als wij in de ban zijn van de ongelooflijk knappe melodie, de clevere hook en de weergaloze finale/apotheose. Strijkers hebben een mooie plek gekregen in dit melancholische nummer zonder dat het ooit echt té bombastisch wordt.
“La bonheur d’être triste”… Vanaf nu weten we te benoemen hoe we ons op van die vreemde dagen voelen. Bedankt Isolde!
Zangeres Aicha Haskal groeide op in een familie waar vrouwen geen muziek mochten maken. In het geheim werd ze op haar 16de lid van de Brusselse hiphopscene. Toen ze wat ouder werd, mocht ze deelnemen aan de volwassen wereld van de klassieke Arabische muziek. Dankzij haar doorzettingsvermogen is ze nu de leading lady van band Gaïsha. De groep brengt een eigenzinnige mix van Oosterse en psychedelische grooves.
In april 2023 verschijnt het debuutalbum van de band, Ana Aicha is er het tweede voorsmaakje uit. Aïcha betekent letterlijk “vrijheid”. Met dit nummer wil ze haar stem laten horen en een protest uitbrengen tegen de onderdrukking van de vrouw.
Gaïsha combineert Oosterse en psychedelische invloeden met surf. Het lijkt wel of Dick Dale verloren liep in een Oosterse film. En dat zorgt voor een catchy song waar je onmogelijk kan op stil zitten.
Aicha kon geen beter nummer kiezen om haar protest mee uit te zingen.
Gaïsha zet met deze single een aanstekelijk song neer en laat nogmaals horen hoe de samenwerking tussen verschillende culturen iets unieks kan voortbrengen.
Jeroen De Gussem was in het verleden frontman van Coyote Melon, nu maakt hij nostalgische pop noir met Britse flair onder de naam Jerry Spin. Hij brengt maatschappijkritische verhalen met de nodige satire en weet daar sexy grooves, overstuurde gitaren en charismatische strijkers aan toe te voegen.
In het voorjaar van 2023 verschijnt de debuutep Beasts die hij heeft opgenomen met producer Xavier De Clerq (Noémie Wolfs, Pascal Deweze) en Ruben Vanhoutte (Faces on TV, Tamino, Jaguar Jaguar), Daan Van Isterdael (Pavlove), Eline Flintrop (MURI) en Esther Coorevits (Jan Verstraeten, momoyo). Op het podium wordt Jeroen bijgestaan door Kim Van Elsen (Philemon) en Lorenzo Wezenbeek (Coyote Melon).
Offshores is de debuutsingle van Jerry Spin waarin De Gussem in de huid kruipt van een gewiekst zakenman die ons met uitgestreken gezicht al zijn “dirty little secrets” toevertrouwt. Het is “wallstreet pop” waarin helden dun bezaaid zijn en regeringen vallen als vliegen.
In de clip ziet de zakenman zichzelf uitgeput over een eindeloos strand struinen en zich een weg zoeken naar de zee, waarin hij uiteindelijk tragisch verdrinkt door eigen hebzucht en ambities.
Offshores is stijlvolle synthpop die heel catchy klinkt. Door de breed georkestreerde arrangementen doet deze song ons denken aan The Divine Comedy, langs de andere kant moeten we ook denken aan Gabriel Rios‘ eerste platen want Jeroen klinkt even passioneel.
Offshores is alvast een mooi begin voor Jerry Spin.
Pieter-Jan De Smet viert volgend jaar de 30ste verjaardag van zijn debuutplaat Antidote. Hij viert dat niet met een reeks optredens om het album volledig te brengen, nee, hij brengt volgend jaar zijn zevende album uit Extinct Birds op zijn eigen label Beuzak Records. Hij nam het album op met zijn vertrouwde band, met Mirko Banovic (Arno, Arsenal, Rapidman,…) op bas, Teun Verbruggen (FES, Boggamasta, BOAT,…) op drums en Frederik Segers (Stadt) op gitaar, backings en toetsen.
Het album werd gemixt door Mark Howard (Bob Dylan, Daniel Lanois, Tom Waits…) en gemasterd door Reuben Cohen (Metallica, Bruno Mars, Queens Of The Stone Age…).
Vandaag krijgen we een eerste voorproefje uit het album dat op 16 januari 2023 in de winkel zal liggen. If It Wasn’t For Love reflecteert ironisch over de stelling dat we beter met elkaar om zouden kunnen als er geen liefde in het spel was. Vorig jaar zette Pieter-Jan het nummer eigenlijk al op zijn social media kanalen en daar waren we toen al laaiend enthousiast over. Dat is een meer dan een jaar later nog steeds zo.
PJDS levert met deze If It Wasn’t For Love een mooie warme compositie af waar kleine details het nummer naar een hoger niveau tillen. Deze song wordt gedragen door de knappe stem van De Smet en zijn gitaar terwijl de ritmesectie de song erg gevarieerd opvult en Segers met zijn synth het nummer subtiel aanvult. De kers op de taart is de heel mooie samenzang. De bridge geeft het nummer een dromerige vibe die in de buurt komt van The Beatles en Beach Boys.
Brasta, de 22-jarige zanger en producer uit Vilvoorde, bracht in het voorjaar zijn eerste ep Between Shadow And Soul uit. Daarna kregen we nog een handvol losse singles. Nu deelt Brasta zijn nieuwste single 26.
Bram Stallaert is al 7 jaar bezig met muziek. Met het duo Brasta & Alessi releasete hij vijf alternatieve popnummers. Na de samenwerking met Alessia Robbyns begon hij alles zelf te schrijven en in te zingen. De nummers zijn nu van a tot z eigen werk.
In dit nummer keert Brasta terug naar het moment waarop hij een ex-geliefde vertelde over een droom die voorspelde dat hij op 26-jarige leeftijd zou sterven. Nu de relatie gedaan is, zou hij dit niet eens spijtig vinden. Zo kan hij de mooie herinneringen aan zijn ex-geliefde niet vergeten.
26 is een ingetogen en melancholische single met invloeden van Goody Grace en The Neigbourhood.
Veel luistergenot!
