Ze was het geboren kostschoolmeisje. De jurkjes, de kniekousen. De strenge moeder die haar moeder was. En daarom ging ze losbreken uit al dat middle class-gezeik. Want, nog puberend, ging ze naar Londen. Een meisje van zestien, heel alleen en verloren in de grote verdorven stad en het was daar en op een fuif dat ze Andrew Oldham ontmoette. Dat was de manager van een jong bandje genaamd The Rolling Stones. Oldham had geen fluit verstand van muziek – hij dacht dat gitaren gewoon in het stopcontact werden ingeplugd – maar hij wist wat hij zag en hij zag wat hij wist: een lolita die poen kon opleveren.
Er wordt gezegd dat Oldham Mick Jagger en Keith Richards opsloot in een ijskoud kamertje en er hen pas uitliet als ze een song klaar hadden. Kan zijn, is misschien gebeurd, maar die song was As Time Goes By en er kwamen twee dingen aan: Faithfull werd een ster en Jagger/Richards werden songschrijvers.
En dan ging het snel; sneller dan de toch al snelle sixties konden gaan. Ze werd het liefje van Mick Jagger al had ze ook iets met de Franse acteur Alain Delon. Het was vrije liefde, vrije seks, vrijheid blijheid.
Er worden dingen gezegd. Er is die inval in het landhuis van Richards, 1967, waarbij flink wat dope gevonden werd. Naar het schijnt droeg ze enkel een bontjas en tussen haar lagere lippen zat een Mars-reep die Mick aan het opknabbelen was. Doet er allemaal niks toe. Hey, de sixties!
Marianne schreef Sister Morphine, dat verscheen op Sticky Fingers, de lp van de Stones uit 1971 maar daar hebben de macho’s universalis Jagger/Richards haar nooit voldoende credit voor gegeven.
En ze ging neer. Natuurlijk ging ze neer: je kan als vrouw, noch als man, in het rock-‘n-rollcircus van de Stones meereizen zonder de naalden en het poeder. Waaraan ze verslaafd raakte. Weet je, het ging snel bergaf. Ze begon iets met een lid van punkband The Vibrators maar eigenlijk leefde ze op straat.
Maar ze werd herkend op die straat, en Island Records gaf haar de kans om nog een lp op te nemen. Broken English: bijna ondraaglijk, een gebroken vrouw met dito gebroken stem. Ze maakte nog dingen. Mooie dingen. En, belangrijker, je bent voor altijd bij ons, Marianne.