Hij was nog een absolute snotneus, eind jaren vijftig en auto’s werden groter en groter, toen hij gitaar ging spelen in het begeleidingsgroepje van Ronnie Hawkins. Die deed aan rockabilly en in zijn orkestje zat er nog wel wat goed volk. Die zich afscheurden en The Hawks werden. En The Hawks werden dan weer de begeleidingsgroep van Dylan, toen die begin 1965 besloot om elektrisch te gaan.
Iets later gaat Dylan afkicken en vormt zijn begeleidingsbandje zich om tot The Band. Met Rick Danko (bas en zang), Levon Helm (drums en zang), Richard Manuel (piano en zang), Garth Hudson (keyboards, de enige die nog leeft) en, waarover we het hier hebben, Robbie Robertson. Gitarist en songschrijver want zingen kon hij niet.
Ze wonen dan met z’n allen in het artiestendorpje Woodstock en in de buurt daarvan zou in ’69 iets groots gebeuren maar dat wisten ze toen nog niet. Hun huis is in het roze geschilderd en daaraan refereert de titel van de eerste plaat van The Band, Music From Big Pink. Dylan hielp mee, ontwierp de hoes en liet hen wat van zijn songs coveren. De plaat is een meesterwerk en een jaar later doen ze dat nog eens over met The Band. Het zijn platen die het gevoel omschrijven hoe het voelt om Amerikaan te zijn. Het dwalen langs eindeloze snelwegen, herinneringen aan de Burgeroorlog als een molensteen om de nek. Americana, weet je wel? Terwijl het eigenlijk Canadezen waren.
Dat hoge niveau houden ze niet lang vol. Lees, wat dat betreft, het hoofdstuk dat rockjournalist Greil Marcus aan hen schenkt in zijn legendarische boek Mistery Train. Maar ze gingen weg met een Bang! Want op Thanksgiving 1976 speelden ze in San Francisco hun afscheidsconcert en iedereen die iemand was kwam opdagen. Neil Young, Bob Dylan – hun mentor, The Staple Singers, Neil Diamond, Eric Clapton… Er werd flink wat afgesnoven backstage maar Martin Scorsese maakte er een film van, The Last Waltz, en dat is tot iemand ons wil corrigeren de grootste rockfilm ooit gemaakt. En als er dan toch een hemel bestaat, dan draaien ze daar The Weight, geschreven door Robertson met vocale hulp van The Staple Singers. Mooier dan dat komen ze niet.
Robertson acteerde nog wat (Carny) maar ging vooral soundtracks schrijven.
Is het niet stom dat mensen doodgaan?
