Ze was een beetje een actrice maar bovenal Brits fotomodel, zo eind jaren zestig. Ze was getrouwd met filmcomponist John Barry. Tot ze op een feestje in Parijs, in het woelige 1968, de grootste componist van die tijd ontmoette: Serge Gainsbourg (1928-1991).
Die was niet al te best. Zijn geliefde én muze Brigitte Bardot had hem verlaten voor Gunter Sachs, de Duitse erfgenaam van het Opel-concern. En Serge ging naar de haaien, (over)levend op een dieet van whisky, pastis en vijf pakjes Gitanes per dag. Maar eerst even terug naar daarvoor.
BB kronkelt zich in bed en Gainsbourg is verliefd, Bardot is dan de mooiste vrouw op aarde, en verliefd zijn is geen pretje; de maag die aanvoelt als een opengesneden voetbal vol kronkelende maden. Ze vraagt hem: “Schrijf voor mij het mooiste liefdeslied aller tijden.”. Terwijl BB slaapt, sluipt Gainsbourg naar de piano en – gewapend met Gitanes en Jack Daniels – schrijft hij er drie, die nacht. En één daarvan zal na White Christmas de grootste hit ooit worden.
We hebben het over Je t’ Aime… Moi Non Plus. Voor die tijd pure porno. “Ik kom en ik ga, tussen je lendenen, en ik trek me terug.” Compleet met gehijg en gekreun. Het werd nooit uitgebracht want BB haar nieuwe beau, Sachs, kon er niet mee lachen.
En dan komt Jane Birkin in zijn leven. Hij neemt haar mee door de Parijse nacht, naar zijn vaste suite in het Hilton. Hij viel in slaap op het bed en daar was Birkin maar al te blij mee. Ze was namelijk heel onzeker over zichzelf: hoe kan een man die net een relatie achter de rug heeft met BB vallen voor haar? Ze is graatmager en heeft niet echt wat je noemt vrouwelijke vormen. Maar: ze is bereid om met Serge Je t’ Aime… Moi Non Plus op te nemen.
Ook in het Parijs van 1969 is het lente en Gainsbourg gaat met Birkin naar zijn platenfirma, Philips, om er zijn nieuwste meesterwerk te laten horen. Reactie van de platenbazen: “Hiervoor schuiven ze ons onder de guillotine”. De twee namen de proefpersing mee naar een restaurant en Serge vroeg om het plaatje eens te draaien. Monden vielen open, bestek stopte met kletteren. Gainsbourg: “Ik denk dat we een hit hebben”.
En nog geen beetje. De BBC, het Vaticaan, noem maar op, ze sloegen het plaatje in de ban en dat is de beste reclame die een mens kan krijgen. Het werd een wereldhit.
En Serge en Jane werden iconen. En daar deed vooral eerstgenoemde zijn best voor. Ketende haar vast aan de chauffage en nam foto’s. Niet bepaald vrouwvriendelijk maar het waren dan ook andere tijden. Hun liaison duurde elf jaar, in welke tijd dochter Charlotte Gainsbourg werd geboren.
Na het einde ging Jane Birkin pas echt zingen. Ze zong met Arno. Trad meermaals hier te lande op. Acteerde. En bleef gewoon een icoon. Eentje die we nu verloren zijn.
