Zwevend op mooie wolken, r&b die paart met synthpop, melancholische pianomuziek, een protestballade en een aanstekelijk electrogeluid dat dansbaar en catchy klinkt. Al deze ingrediënten vind je deze week terug in onze Luminous Belge playlist met onder andere: Dav ID, Jan Swerts, Ivori Moss, Multani en Meskerem Mees.
Dav ID (uit te spreken als ‘deejv aai die’) liepen we tegen het lijf in een Mechels cafeetje met de welluidende naam De Floeren Aap. Ondersteund door twee muzikanten bracht hij het publiek in de juiste sfeer en liet hij het zowaar even meezingen. Met Way To Paradise laat hij een weemoedige single op de wereld los.
R&b die paart met synthpop en een tekst over gebroken harten, dat hebben we al wel vaker gehoord. Maar wie voorbij dat vluchtige luistert, ontdekt dat Dav ID iets bijzonders te bieden heeft. De filmische piano in het begin van het nummer, de backing vocals die op de juiste momenten invallen en natuurlijk Dav ID’s stem, die de kleur heeft van de zonsondergang, maken ons nieuwsgierig naar meer werk van deze jongen uit Charleroi.
Toegegeven, we hebben een zwak voor melancholische pianomuziek en één van de vaandeldragers is Jan Swerts, die met z’n vierde album meandert tussen grafzerken en flarden van epitafen als titels gebruikt.
De traagheid en beklijvende melodie van Dezen Killen Grond nijpt al meteen onze keel dicht en moet met z’n donkere strijkers als inkleuring niet onderdoen voor toetsencollega’s als Frahm of Bohren & Der Club Of Gore. Het lijkt er trouwens op dat Swerts ook veldopnames maakte op de bezochte kerkhoven en die integreerde in de productie.
Ivori Moss heeft een origineel, eigen geluid, wat al vrij uniek is voor een electro-band. De gebroeders Bullynck creëerden een recept voor een aanstekelijk electrogeluid waar Goffin haar mooie stem iedere keer anders op neerlegde. Op de zes nummers van deze ep zet het trio iets prachtigs neer. Dansbaar, mysterieus en erg catchy.
Deep Dive mag dan voor Ivori Moss een duik in het onbekende zijn, het levert alvast een heel sterke ep op vol electro-pareltjes. Als je dat als band als debuut kan afleveren weten we dat ze tot veel in staat zijn.
Multani is het soloproject van Niels Meukens die we ook kennen van Warhola, Double Veterans, Psycho 44 en Crackups. In dit project experimenteert hij met elektronica en bewerkte stemmen wat een soort van lo-fi elektronicageluid oplevert dat zowel catchy als ietwat experimenteel klinkt.
Dot is een dromerig plaatje geworden waarin je jezelf zwevend op mooie wolken – die Meukens schiep met zweverige geluiden – waant. Hij gebruikt basic drums en Geboers klinkt als een combinatie van Air en Tame Impala. Met de laatste band heeft Multani nog meer raakvlakken door het psychedelisch tintje dat in elke song wel te horen valt, zo ook in Lime.
Het is echt nog maar een jaar geleden dat Meskerem Mees Humo’s Rock Rally won. Intussen was ze te zien op zowat elk podium en bracht ze vier singles uit. De inspiratie lijkt nog lang niet opgedroogd, want recent liet ze een dertien nummers tellend album op de wereld los. Dat is nog eens een manier om te debuteren.
Hoewel we destijds helemaal ondersteboven waren van Joe, de single waarmee het allemaal begon (en die uiteraard niet ontbreekt op dit album), lijkt het alsof Meskerem nu lichtjaren verder staat in haar muzikale en lyrische ontwikkeling. Zeker wanneer ze dat verhaal over een prille liefde laat voorafgaan door Man Of Manners, een ijzersterk vertelde protestballade over een broer die naar het front wordt gestuurd om te vechten en te doden, zoals het een beschaafd man betaamt.
Veel luistergenot!
