Deze week alleen maar hartverwarmende artiesten in onze Luminous Belge. PJDS, Boombox Experiments, Tonsils, Uit De Hoogte en Nuï zorgen voor de wekelijkse deuntjes in onze Spotify-lijst. Misschien ken je deze artiesten al, zoniet dan kunnen zij eventueel de ontdekking van de week zijn!
Drie jaar geleden bracht Pieter-Jan De Smet, na 15 jaar stilte, het meer dan geweldige album Siren uit. De Smet schreef altijd pareltjes maar op deze laatste plaat heeft hij zich echt overtroffen. We waren dan ook met een bang hart aan het afwachten of we weer zo lang op een opvolger zouden moeten wachten. Maar plots verscheen op de Facebook-pagina van De Smet het bericht dat hij net de masters van de nieuwe plaat, Extinct Birds, had ontvangen en dat hij er zelf niet goed van was omdat het ‘zo schoon’ klonk.
If It Wasn’t For Love is een wondermooie song die knap is uitgewerkt. De strofe en refrein zijn prachtig en dan komt er ineens zo’n fantastische bridge aan die we totaal niet zagen aankomen. Zelfs de outro heeft iets magisch. Als we een vergelijking zouden moeten maken, dan denken we aan het vakwerk van The Beatles.
Vier gasten ontsproten uit de Kalmthoutse heidegrond, laten zichzelf Boombox Experiments noemen en maken op hiphop gebaseerde, instrumentale tracks die idealiter worden afgespeeld op een… je raadt het: Boombox. Thomas De Clerck, Marijn Claeys, Guy Hazelof en Wouter Ysenbaardt gebruiken daarbij wat ze zelf ‘akoestische elektronica’ noemen, wat vooral betekent dat ze op het podium staan zonder computer. Omdat de afstand tussen hiphop en jazz sinds de jaren ’90 soms kleiner is dan menig jazz aficionado comfortabel acht, is het niet zo vreemd dat de heren zich op Miscellaneous van hun meest jazzy kant laten horen. Groovy, swingend en met de nodige ‘pezaz’ nemen ze ons dik vier minuten mee op een funky trip. Onze wereld stopte niet met draaien en ons huidhaar bleef stationair maar al bij al is dit wel een fijn nummertje.
Sinds 2015 maakt het Hasseltse viertal Tonsils muziek die ze naar eigen zeggen ‘jenga-pop’ noemen. Wij zijn altijd al zot geweest van de songs van Tom Vienne en co omdat ze zo kleurrijk zijn. We horen in het Tonsils-geluid iets van de speelsheid van Devo, Talking Heads en Gruppo Sportivo maar ook heerlijke lo-fi slackerrock die in de lijn ligt van Pavement en Weezer. De nieuwe plaat werd opgenomen met Bert Vliegen als producer, net zoals hun vorige 10” die op Fons Records werd uitgebracht. Nightmares is Tonsils’ eigenzinnige visie op de huidige rare tijden waarin kunstmatige intelligentie de grote wereldproblemen oplost en de grote vraag over leven en dood een passend antwoord geeft. De band doet dit op deze langspeler met 12 catchy pop songs met een hoek af en veel ironie en absurditeit.
Gentenaar Mathieu Laridaen ging met zichzelf de uitdaging aan om honderd tracks te maken in tien elektronische genres en in tien weken tijd. Dat leverde een uur of zeven muziek op. Allemaal simpele, intuïtieve jams, gecreëerd met de muzikale speeltjes die hij in zijn bezit heeft. Hiervan heeft hij een mix gemaakt van ongeveer 90 minuten en die werd zijn hommage aan onze elektronische danscultuur. Van ambient tot beats over house, techno en noise. Uit die 100 tracks koos Laridaen vier nummers die op zijn debuut ep Lank001 staan onder de naam Uit De Hoogte.
Killing is de derde en laatste single uit de nieuwe ep van NUÏ. Haar pakkende stem en de piano staan centraal. De piano wordt heel zuinig bespeeld en zelfs de stiltes dragen bij tot dit gevoelige nummer. In deze pure song schrijft Emma over haar diepste gevoelens. Voor haar is dit een proces van verwerken waarin ze haar pijn met anderen kan delen zodat die zich in haar verhaal kunnen vinden. Ook gaat het nummer over de dingen die een mens kunnen breken, dingen die ons achtervolgen en nooit meer loslaten.
Door over deze onderwerpen te zingen ziet ze de dingen onder ogen en kan ze zo toch een beetje loslaten. De breekbare muziek vult de gevoelige woorden van NUÏ perfect aan, wat een heel mooie, intieme song oplevert. Killing is één van de eerste nummers die De Quick ooit schreef en tegelijkertijd ook de meest persoonlijke en emotionele song van de ep.
Veel luistergenot!
