Het Europees kampioenschap zit erop voor de Belgen maar gelukkig hebben we nog de Luminous Belge Spotify lijst die wekelijks troost brengt. Deze week zijn Delv!s, Mirias, Hoetelaer, Colver en Esinam de artiesten die bewijzen dat België veel meer is dan voetbal. Check ‘em!
In het najaar verschijnt eindelijk het debuutalbum van Delv!s. Rebelman is daar de eerste single uit. Met Rebelman gaat Delvaux verder in zijn soul-verhaal. Hij combineert retrosoul met eigentijdse soul die wat in de lijn ligt van Sault, Thundercat en Leon Bridges. Hoe catchy en aanstekelijk het oudere materiaal van Delv!s ook was, met Rebelman maakt de band nog meer indruk dan met hun vroegere songs. Wat een sterk en origineel nummer is dit met een straf soulgeluid en een psychedelische inslag. Die combinatie slaat in als een bom.
Hoogtepunt van Don’t Look Back van Mirias is de bridge die het lied van Orpheus verbeeldt. Zoals op haar debuutsingle heeft ook deze nieuwe song een melancholische ondertoon die vooral een gevolg is van de donkerte in Mirias’ stem. Net zoals haar debuutsingle werd deze nieuwe song geproducet door Pascal Oorts van The Tapelab. Hij leverde weer prima werk af. De knappe, warme, dromerige arrangementen komen mooi tot hun recht en de stem van Mirias pakt je bij je nekvel. Wij kijken nu al uit naar haar andere composities, want dit talent verdient alle aandacht.
Niet lang na de release van hun tweede single, Naamloos brengt Hoetelaer opnieuw een nummer uit. De nieuwe single luistert naar de naam Stille Straat. Zo hebben we reeds drie van de vier songs gehoord die op de eerste ep te beluisteren zullen zijn. Als we, op basis van de nummers die we tot nu al hebben gehoord, de plaat in één woord kunnen omschrijven dan is dat als ‘melancholisch’. Niet alleen de mysterieuze en archaïsche teksten dragen bij tot dat gevoel, ook het instrumentarium zet die sfeer kracht bij. Dat is voor Stille Straat niet anders. Het nummer begint met het geluid van een elektrische piano. Vervolgens valt de zachte stem van Remko in die de prachtige tekst sereen brengt. Opnieuw slagen Deben en Werner erin met subtiele aanvullingen de song tot een mooi geheel te vormen, zonder de aandacht weg te nemen van de poëtische verzen.
Na vier singles (waaronder een cover van Jealous Guy van John Lennon) krijgen we een eerste voorproefje van de ep van Colver met de single Doing It Wrong. Het viertal noemt Balthazar, Absynthe Minded en Girls In Hawaii als inspiratiebronnen voor hun geluid en al die invloeden horen we ook terug in deze track. We horen de donkerheid van Balthazar, de lichtheid van Absynthe Minded en de speelsheid van Girls In Hawaii. Maar wees gerust, Colver heeft een eigen geluid en is allesbehalve een kopie van een andere band. Ze schrijven knappe songs met brede arrangementen die perfect voer zijn voor de radio.
Enkele eerste bescheiden beats, en na zes seconden klinkt al die prachtige stem van Esinam Dogbatse. Die stem en enkele donkere beats, meer niet. Nee, wacht, daar komen meer klanken vanop de achtergrond. Langzaam maar zeker worden meer magische klanken toegevoegd aan het palet – horen we daar ook de dwarsfluit? Esinams stem is meerlagig aanwezig, gul gedragen op feeërieke ambient-wolkjes, om ons dan schaamteloos te ontroeren en beroeren… De tekst beperkt zich tot een repetitief “In my soul, deep in my soul”. Maar dat is genoeg. Het werkt. Het bedwelmt en betovert je. Fascinerend hoe Deep In My Soul zich als compositie ontwikkelt en je willens nillens meezuigt om je niet meer te lossen. En dat in een luttele vier minuten.
Veel luisterplezier!
