Als kind van een rusteloze, immer shufflende generatie hebben we uiteraard een eindeloze, immer uitdijende afspeellijst op Spotify. Daarin stoppen we alles wat we nieuw ontdekken en goedvinden. Aan ons papa krijgen we dat maar niet uitgelegd. Want wat kan je nu in godsnaam hebben aan muziek die je niet bezit, die ergens rondzweeft in een wolk en niet van jezelf is?
Wel, over één voordeel kunnen we het alvast eens zijn. In dit Belgisch alfabet kregen we de letter E toegestopt. Wat is er dan makkelijker dan je afspeellijst op alfabetische volgorde sorteren en vervolgens de nationaliteit uit te pluizen van alle artiesten die je onder de E terugvindt? Zo stoot je al eens op iets verrassends. Al meer dan een jaar luisteren we op gezette tijden naar Final Dance, een bloedmooi, weemoedig nummer van Ellis North. De E van het alfabet was gevonden.
Final Dance neemt je mee naar een droomlandschap waar Ellis’ stem door mistige dalen en dichte wouden vol inktzwarte poelen zweeft. Eerst breekbaar en angstig, dan langzaamaan krachtiger. Met zinnen als “Now I walk alone, in what used to be my kingdom” lijkt het alsof Ellis hier een fantasysaga schrijft in drie minuten, waarin de koningin op het einde haar troon herovert op het kwaad.
Het is ook het eerste nummer op de ep die Ellis eind 2019 uitbracht, maar slechts één keer heeft kunnen spelen voor de wereld op slot ging. Jammer, want ook Your Fire en Birds zijn heerlijke nummers. Het eerste voelt aan als een opklaring op een bewolkte dag, het tweede sleurt je net een droom in.
Hopelijk zien we Ellis North binnenkort dan ook ergens op een podium. Met de nieuwe singles die ze dit jaar wil opnemen, en met deze mooie ep. In afwachting laten we gewoon nog eens Final Dance door de luidsprekers schallen, terwijl Ellis nog lang niet uitgedanst is.
