De Kinky Star heeft ondertussen zijn twintig kaarsjes uitgeblazen. Twee decennia lang en meer dan 6000 (!) bands op een podia. Een van de steunpilaren van het Gentse muziekcentrum, Koen Caemaert, schreef er een boek over dat op 14 april In De Ruimte met de nodige feestelijkheden wordt voorgesteld. Luminous Dash houdt van de Kinky Star, en dus doken wij samen met Koen twee decennia de bruine muziekkroeg in.
Dag Koen, 20 jaar Kinky Star, dat zijn 7300 dagen. Hoe ben je daar in godsnaam aan begonnen?
Vanuit mijn betrokkenheid als vrijwilliger bij de muziekredactie vroeg ik me vaak af of een band al dan niet voorheen al eens bij ons op het podium had gestaan. Toen bleek dat er geen overzicht bestond van die historiek, ben ik aan zo’n lijst begonnen. Om die zo compleet mogelijk te maken, heb ik massa’s affiches en flyers bekeken, en ook foto’s die in de club getrokken zijn, waarop in een hoekje affiches of aankondigingen te zien waren.Eens die basis er was, had ik ondertussen ook meteen zo veel materiaal verzameld, dat daar wel iets moest mee gebeuren. Daarnaast was er ook héél veel materiaal bijgehouden door medewerkers vóór mij. De 20ste verjaardag was het ideale moment om naartoe te werken, en een boek schrijven stond al een tijdje op mijn verlanglijstje.
Hoe lang ben jezelf bij de Kinky Star betrokken?
Zes jaar. Ik draaide er voor het eerst in 2012, stapte al snel aan boord van de muziekredactie, ging af en toe eens achter de toog staan en rolde zo in het dagelijks meedraaien van op afstand of van heel dichtbij.
Wie jou kent, weet dat je eengouden pen hebt. Hoe kwam je tot de beslissing tot het maken van het boek?
Goh, ik ben al tevreden met een zwarte stylo hoor. Het schrijven zit mij al lang in het bloed, en de combinatie schrijven over muziek is natuurlijk het perfecte huwelijk. Van het moment dat mijn idee om dit boek te schrijven een beetje weerklank begon te vinden, ben ik gestart met research en archiveren. Het echte schrijfwerk begon een tweetal jaar geleden met korte notities, het bijhouden van quotes, het opbouwen van een passend kader en een duidelijke structuur.
Een boek is van een auteur. Hoe heb jij die geschreven: vanuit de ogen van Koen Caemaert of vanuit het collectief dat de Kinky Star is?
Ik heb geprobeerd om Kinky Star in het boek zo objectief mogelijk te benaderen. In de mate van het mogelijke als een buitenstaander dus. Door niks als vanzelfsprekend te nemen, kan ook iemand die Kinky Star nog nooit vanbinnen of zelfs vanbuiten gezien heeft (waar dan dringend verandering in moet komen), hopelijk een compleet beeld van de historiek van de vzw krijgen, en na het lezen ook weten waar die nu nog steeds voor staat.
Het zijn niet alleen 7300 dagen, wellicht ook zo veel mensen die hebben bijgedragen aan het Kinky Star-verhaal. Ik veronderstel dat Facebook de ultieme tool was?Facebook heeft inderdaad vele deuren geopend en een waanzinnig aantal contacten mogelijk gemaakt. Het was ook een aangename verrassing om te merken hoeveel mensen meteen bereid waren om mee te helpen, om informatie en materiaal door te geven. Op die eerste Facebook contacten volgden vaak boeiende gesprekken waarin fijne momenten naar boven kwamen. Of telefonische contacten die voor verduidelijking konden zorgen. Tijdens de openingsreceptie van de ’20 jaar Kinky Star’-feesten vorig jaar in april heb ik ook een heleboel anciens ontmoet, die me nadien opnieuw via Facebook verder konden helpen.
Het boek oogt als een visueel spektakel. Ik bedoel, het mocht niet tekst tekst zijn?
Er was op voorhand gemikt op een 50/50 verhouding tekst/beeldmateriaal. Ik denk dat we daar uiteindelijk wel in geslaagd zijn, hoewel de beelden vaak zo sprekend zijn, dat er hier en daar wat tekst kon wijken voor extra foto’s.
De laatste jaren hebben jullie met Wouter en Jeroen vlijtige huisfotografen, maar ik kan me inbeelden dat materiaal van vroeger opzoeken geen lachertje was. Staat alles erin wat je wilde? Een eenvoudig rekensommetje kan hierin duidelijkheid scheppen: er zitten meer dan 30.000 foto’s en zo’n 2000 affiches en flyers in het archief dat ik samenstelde. Om van de krantenartikels nog maar te zwijgen. Het verzamelen van het materiaal was een zaligheid, die bij de selectie tijdens de vormgeving soms een nachtmerrie werd. Ik heb de beelden die we (vormgeefster Vera Vreyens en ik) uiteindelijk gebruikt hebben niet geteld, maar het zullen er zo’n 1500 zijn. Dus helaas kreeg ik van de uitgeverij vaak terecht de boodschap: Kill your darlings. Het goede nieuws is dus dat er nog véél speelruimte is voor een sequel. En dan zijn er inderdaad periodes waarvan nauwelijks beeldmateriaal te vinden was. De overgang van analoge naar digitale fotografie heeft duidelijk een gat nagelaten in de beeldgeschiedenis.
Zonder afbraak te doen aan je boek, je hebt die niet nodig om te beseffen dat de Kinky Star uniek is in België. Ik durf bijna niet te zeggen in de wereld, gewoonweg omdat alles daar kan. Juist?Je zou inderdaad bijna gaan denken dat alles er mogelijk is. We proberen echter alles binnen de perken van het ongezond verstand te houden. Een drum in de fik steken, de wereldhit van Lionel Richie (inderdaad, die over het plafond) naspelen, zelf op het podium stappen met een minimum aan ervaring, ’s morgens wakker worden in de backstage en geen idee hebben hoe je daar terecht gekomen bent en nog minder hoe je er weer uit geraakt aangezien de deuren gesloten zijn, de nieuwe lichting zien vóór die De Nieuwe Lichting heet, de oude garde aan het werk zien, een ouderwets praatje aan den toog, je eigen kunst er aan de muren hangen, zelf plaatjes draaien, in de huid van Harry Potter of een Willy/Marjet kruipen. Het kan en mag allemaal. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de crewfeestjes…
Is die diversiteit de sleutel van het Kinky Star-succes?
Dat zal zeker een grote rol spelen. Er is geen stijlbeperking, waardoor we de deuren open zetten voor elke band/muzikant/project waarvan we merken dat er eigenzinnig talent in zit. Kinky Star biedt ook aan tal van undergroundscenes de kans om hun ding te doen. Die combinatie van ontluikend talent, dat we mede via JonGeduld een podium bieden, de brede programmatie en soms persoonlijke voorliefde voor genres of bands, zorgt voor een grote waaier binnen het muzikale aanbod, waardoor we een héél breed muziekminnend publiek over de vloer krijgen.
Ongelooflijk eigenlijk als je ziet wie er ooit op de planken heeft gestaan van de Kinky Star, van Whispering Sons tot Milo Meskens. Het lijkt wel een wet die zegt dat je eerst in de Kinky moet staan alvorens je de grotere podia betreedt?Het zou van veel onbescheidenheid getuigen mocht ik dat zomaar beamen. Je kan er echter objectief gezien niet omheen dat een heleboel muzikanten die nu zowel in het mainstream als in het alternatieve circuit het mooie weer maken, ooit op het Kinky Star podium stonden. Vaak zelfs op héél jonge leeftijd. De mannen van The Black Box Revelation waren 14 en 17 toen ze tijdens de Gentse Feesten van 2006 het beste van zichzelf gaven.
Voor de vuist weg, hoeveel optredens heb jij in de Kinky Star gezien en wat was het mooiste?
Een goed stuk voorbij de 500, dus een keuze maken zou niet eenvoudig zijn. Als ik aan een opsomming zou durven beginnen, sla ik me nadien zeker voor de kop omdat ik tientallen concerten heb vergeten vermelden. Dus ik beperk me tot de onwereldse donkere trip waarop een concert van Whispering Sons me steeds weer meeneemt. Tot drie keer mochten we hen bij Kinky Star verwelkomen. Tot drie keer toe verbluffend en onvergetelijk.
Wie schrijft die blijft naar het schijnt, maar heb je nog verdere schrijfplannen na het boek? Zeker! Ik ga sowieso weer actiever recensies schrijven, en in september wil ik aan een roman beginnen. Eigenlijk mijn tweede. Enkele jaren terug schreef ik al een roman, vooral met het doel om te weten te komen of ik dat uiteindelijk wel kon. Je kan die ambitie hebben, maar daarom is het eindresultaat nog niet per se een doorspartelbaar geheel. Een twintigtal mensen hebben dat boek ondertussen gelezen, en die konden de leesbaarheid bevestigen.
Waarom moeten mensen je boek kopen?
De liefde voor muziek en voor het Kinky Star-project! Maar ook een bredere kijk op caféconcerten in het Gentse of een interesse in (cultuur in) Gent zijn een goede drijfveer. En mensen die van lijstjes kunnen genieten, zullen zeker hun hart kunnen ophalen aan de overzichten van bands, dj’s, medewerkers. Om mij een plezier te doen, mag natuurlijk ook, en ik hoop dat na het doorbladeren of lezen van het boek de kans enkel groter wordt dat daar een bezoek aan de club mag op volgen.
Je hebt er honderden bladzijden over geschreven, nu mag je de Kinky Star in één zin samenvatten, Koen.
Dank U!!!
