Woensdag 14 februari, Valentijn, op elke radiozender (zelfs Studio Brussel) en ook op televisie weerklinken de klanken van Als Ze Lacht van Yevgueni. Ook al is dit nummer uit 2004, toch blijft de band vooral gelinkt aan dit nummer. Terwijl ze toch al van 2001 nog niet echt stilgezeten hebben. Zes platen en een dubbele live album achter hun naam, en bijna constant op de baan om te spelen.
Gisteren stonden ze in een uitverkocht CC Ter Vesten in Beveren in het kader van de Tijd Is Alles theatertournee die sinds vorige maand officieel is afgetrapt. Altijd wel leuk omdat lokale helden Geert Van Noppe en Maarten van Mieghem een soort van thuismatch speelden. Na een aantal try-outs in onder andere in de Sint-Niklaase Casino en de AB te Brussel.
In het eerste deel kregen we een selectie uit het recente album Tijd Is Alles. Als opener kregen we het prachtige Adem voorgeschoteld gevolgd door het mooie ingetogen Tijd Is Alles. Het viel op dat de band er zin in had en vanaf Hou Het Vast, gedreven op de knappe pompende bas van Maarten Van Mieghem, opende de band zich open en kregen we een meer rockende kant te horen van Yevgueni, zonder dat de kracht van de persoonlijke teksten van Klaas Delrue verloren ging.
Opinie dat geschreven is na de aanslag in Zaventem dreef dan weer op de snedige gitaar van Patrick Steenaerts. Daarna kregen we uit het Van Hierboven album Kom Met Me Mee met een leuk meezingmoment dat nog steviger klonk dan op plaat.
Toen kwam het meer intiem moment met Klaas solo die een ode bracht aan zijn moeder met Het Huis Waar Wij Woonden. Bij Propere Ruiten kwam de band terug op een ander podium dat hoger lag wat een knap visueel aspect gaf en er voor zorgde dat de intieme sfeer bleef hangen. Als opvolger kregen we de protestsong Wie Zal Ons Leiden en het naar Eels ruikende Waar Jij Niet Bent. De nummers die volgden diepte de band uit hun rijkelijk gevulde back catalogue. Van Welkenraedt kregen we het titelnummer en Hofstraat, uit Van Hierboven werd Uit Het Niets en Het Is Niet Veel bovengehaald.
En als afsluiter werd er een soort dansversie van Nieuwe Meisjes gebracht die de ambiance naar boven moest halen het Cultureel Centrum, maar dat is niet evident met een publiek dat vooral bestond uit abonnementhouders van Ter Vesten die toch al een bepaalde leeftijd hebben.
Als bis kregen we nog de nieuwe knappe single Nooit Naar Nergens, het evidente Als Ze Lacht en Wat Nu Belangrijk Is dat een akoestische aanpak kreeg.
Klaas Delrue is een meesterverteller en praat het geheel knap zodat de set voorbij vliegt. De band klinkt echt als een echt band en zijn zo goed op elkaar ingespeeld. Iedereen heeft zijn deel aan het eigen Yevgueni geluid, de strakke drums van Stef Vanstraelen, de mooie geluidstapijten van Geert Noppe, de drijvende bas van Maarten Van Mieghem, het ingetogen gitaarspel van Patrick Steenaerts en de mooie stem natuurlijk van Klaas. Het is meer dan de moeite om de band nog aan het werk te zien tijdens deze toch wel stevige theatertournee.
