Walrus is de Nederlanstalige band rond toetsenist Geert Noppe, die ook bij Yevgueni speelt en in het verleden bij Milow nog de toetsen voor zijn rekening nam. De band bestaat verder uit bassist Maarten Van Mieghem (Yevgueni/Slow Pilot/Mira), Pieter Peirsman (Slow Pilot) gitaar/zang , Alban Sarens (Sir Yes Sir) sax, Seraphine Stragier (Lais/Hannelore Bedert) cello/harp en Arnout Hellhofs op de drums. Geert, Pieter en Arnout maken tegenwoordig ook deel uit van de Hooverphonic live band.
Walrus is het stuk van Geert Noppe dat niet in Yevgueni past. Het eerste album Op De Valreep uit 2013 werd geproducet door Reinhard Vanbergen (Das Pop, The Happy, Novastar).
Ook de tweede plaat Terug Naar het Begin is een succes. Voor dit album kroop Alex Callier achter de knoppen. Carlier was meteen gecharmeerd was door de zanglijnen, de akkoordenprogressies en de arrangementen. Geert maakt perfecte popsongs die fijngevoelig blijven ook al zijn ze soms wat steviger. Onze noorderburen hebben ook al interesse getoond in de songs van Walrus, met als resultaat dat hun muziek regelmatig op de Nederlandse radio voorbij komt en dat ze daar ook al op diverse podia hebben gestaan.
Gisteren stonden ze in Beveren in het kader van “Vlaanderen feest”. Het sfeervolle Maak Ik Je Wakker was het openingsnummer van dit optreden en zette direct de toon. Pieter zijn stem vult Geert op een sublieme wijze aan, de tenor sax van Alban die af en toe aan Morphine deed denken en een band die hecht klinkt.
Noppe is niet alleen een goede componist, hij is ook een woordenkunstenaar en vertelt tussen de nummers door verhalen over de gedachten die in zijn hoofd zaten toen hij de songs schreef en babbelt zo alles mooi aan elkaar. Als zijn poëtische teksten in het Engels waren geschreven had Walrus al veel meer aandacht gehad. De mooie composities en warme arrangementen staan als een huis. Dit is zeker geen kleinkunst, dit zijn scherpe popsongs met indie-invloeden.
We hebben het nummer Benjamin al een paar keer gehoord en iedere keer grijpt het ons bij het nekvel. Ook gaat dit nummer over een familiedrama toch is dit een pareltje, maar dan wel een donker. Met Annelien bracht Geert en Co dan weer de perfecte popsong. Gold van Gabriel Rios vertaalde Noppe in het Nederlands en veranderd het in Heilig Water. Hij brengt het alsof hij het zelf geschreven heeft, pakkend mooi.
De Maat Van De Vaat is een van de stevigere nummers in de set en gaat dan ook over agressie. Maartens bas spuwt en sputtert toepasselijk bij het nummer. De serene uitvoering van Mooie Ochtend met enkel Seraphine op harp, Alban op sax en Geert op piano zorgde voor een kippenvelmoment. Dit waren maar enkele hoogtepunten uit een prima set met nummers uit beide albums van Walrus.
We kregen nog het mooie, donkere Het Vriest Dat Het Kraakt als bisnummer. Ook voor Honingraat, waarop Geert in het Beverse dialect rapt was er nog tijd. Het nummer kwam een beetje geforceerd over en was toch wel de vreemde eend in de set. We hebben verder enorm genoten van dit meer dan overtuigend concert.
