Het gonst al even in de Vlaamse underground: The Night Club is hot. Zo hot zelfs dat hun show in Trefpunt al even volledig was uitverkocht. Rekening houdend met de hoeveelheid reacties van wie net naast een ticket greep, had de band Trefpunt tweemaal kunnen uitverkopen. En er doken zowaar vervalste tickets op net voor de show. Als dát geen teken aan de wand is van zoiets als ‘groeiende populariteit’, dan weten wij het ook niet meer. Anyway, wie er bij was – met of zonder (fake) ticket – zal het zich niet beklaagd hebben.
De band opende de avond met – hoe kan het ook anders – The Night Club, de song die de band naar zichzelf vernoemde. Of was het omgekeerd? Peu importe, het nummer vatte meteen de sfeer treffend samen: uitdagend, swingend, zelfverzekerd en nogal schmutzig wanneer het goed uitkomt.
Frontman Sander Van Den Broecke, een soort rock-‘n-roll-slang in het lichaam van een strenge boekhouder met avondverlof (inclusief das), begroette grijnzend het publiek met een welgemeend Welcome To The Night Club, om kort daarop de turbo open te trekken met het aanstekelijke I’ll Be Back. Een eerste hoogtepunt werd na amper vijf minuten stagetime al afgevinkt.
Van Den Broecke bleef vanop het podium alle aandacht naar zich toe trekken en daarvoor hoefde hij niet eens met een schotel op zijn karakterkop te slaan. Wat onvermijdelijkerwijs wel (weer) gebeurde. Niet omdat het moest, maar omdat het kon. Kunst, dames en heren. En zo blijft ook iedereen in het publiek bij de les.
De set bevatte met Amplification één nieuw nummer – “deze namiddag gehaald in den Aldi” – en werd verder opgevuld met een voortreffelijke versie van Uncle Rita, strak als een vers gestreken overhemd. Sweeping Leaves zorgde halverwege voor een rustpunt – minimalistisch, ingetogen en het bewijs dat de bandleden weten dat minder soms écht meer is.
Daarna werd de eindspurt ingezet met een hoofdrol voor het messcherpe They All Got A Gun, dat klonk alsof de band net een rechtszaak had verloren en het nu even allemaal van zich af moest spelen. Heerlijk. Na een strakke 45 minuten en een korte break werd afgesloten met het vrolijk stuiterende Disco Juice, de enige bis die het publiek kreeg – een dansbaar bommetje als climax. En het signaal dat DJ Slammy, luidkeels ingeleid door de bandleden, de afterparty op gang mocht trekken.
Conclusie? Een relatief kort maar stomend, stijlvol en bijzonder degelijk concert van een bijzondere band die ons hopelijk nog veel nachten in de club zal gunnen. Met of zonder das of schotel.
