De organisatie met de iewat ondeugende naam Kontzert is inmiddels in de Belgische undergroundscène een stevig begrip geworden. Voorlopig alleen maar nog actief in het Gentse, maar daar komt weldra verandering in.
Het concept, zegt u? Zet twee Belgische acts waarvan je weet dat ze de toekomst zijn samen op een affiche. Geef ze een volwaardig podium en trek je vooral niet te veel aan van al dat ellendige hokjesdenken. Zo bleek gisteren nog maar eens. SeizoensKlanken en Rumours. Misschien niet twee bands die je onder één en dezelfde muzikale kam zou scheren, maar als kwaliteit de doorslaggevende factor is (sowieso de beste beweegreden) dan weer wel.
Je kan het natuurlijk op Zaki steken, maar ergens roept de naam SeizoensKlanken steeds een associatie op met het in de jaren 70 razend populaire muziekprogramma Tienerklanken (zelfs de Rolling Stones traden er op!). Alle gekheid terzijde, uiteraard ook een band die sinds DagXNacht garant staat voor gezapige indietronica, of hoe The Notwist vriendjes met STUFF. wordt. Instrumentaal, anders, maar zeer toegankelijk. Dat moet zowat de kern van dit Antwerps verhaal zijn.
Een unieke avond, want keyboardspeler Gilles Helsen, gitarist Freek Vreys en drummer Cas Kinnaer hadden iets te vieren. De release van de nieuwe ep: IV Movements. Een plaat die is opgenomen met het dansgezelschap Moving Ground van stadsgenote Evelyne Van Hecke.
Of het nu aan het concept ligt weten we niet, maar in De Charlatan klonk SeizoensKlanken niet alleen indrukwekkend intensief, maar ook dansbaar. 70’s funkritmes gecombineerd met afrobeat, jazz en zelfs een vleugje “foute” muziek erbij. Een unieke blend van een al even unieke band.
Gewaagd? Ja, maar in tijden dat bands als Nordmann of STUFF. het voor het zeggen hebben, moet het kunnen lukken om dit soort muziekjes bij een breder publiek te brengen.
De moeilijkste opgave van de dag is iets bedenken over Rumours wat tot dusver niet op onze pagina’s is verschenen. Niet dat we erom morren. Muziek draait om passie, en die passie moet en zal zegevieren. En laat dat nu net het punt zijn waar Rumours zo op uitblinkt.
Het viertal weet dat ze kwaliteit in huis heeft en dat ze op een horde trouwe fans mag rekenen, maar ze zijn er zich evengoed van bewust dat de strijd niet kan gestreden worden zonder dat ze er zelf de wapens moeten voor afvuren. Geen cadeaus van de pers, gewoon op karakter het publiek overtuigen door te spelen en vooral door jezelf te geven.
Niet de gemakkelijkste weg, wel uiteindelijk de veiligste. Vraag het maar aan talloze bands die ooit hebben mogen proeven van de 15 minuten Warhol-faam om daarna door dezelfde weldoeners met genoegen aan de zijkant te worden uitgespuugd. Niet met Rumours dus.
Begin dit jaar bracht de band samen met de gebundelde krachten van Live Fast Die Young het album Megamix uit, een plaat die je door zijn intensiteit van de eerste tot de laatste groef weet te pakken. Van wanhoop naar zaligmakend geluk, van twijfel naar zelfzekerheid. Het leven zoals het is, en dat gebracht door wat ze zelf als shamanhop omschrijven. Een moeilijk woord voor intrigerende elektronica die de het juiste evenwicht tussen experiment en pop heeft gevonden.
Geen visuals of oogverblindende lichteffecten, dat heeft Rumours allemaal niet nodig. Jonas, Pieter-Jan en Stefanie (uiteraard met drumsticks) staan verborgen achter een arsenaal van knoppen. Het geluid doorboort je lijf, de beats zijn er om gehoord te worden. Net als Hannahs stem. Emoties. Niet alleen de kreten uit haar keelgat, ook de gelaatsuitdrukkingen tonen het. Rumours is pure emotie. What you see is what you get, en in hun geval is dat veel!
U hebt dit soort lovende woordjes over Rumours al eens eerder op onze pagina’s gelezen? We hebben het al eens gezegd, Rumours en passie…
