De Kroatische singer-songwriter Marina Tadic bracht in het verleden reeds muziek uit onder haar eigen naam. Sinds ze echter in Nederland woont en samenwerkte met Jacco Gardner en Altin Gün-bassist Jasper Verhulst, koos ze voor het alter ego Eerie Wanda. Muziek die gekenmerkt is door dromerige, psychedelische folk, wat perfect hoorbaar is op haar derde Internal Radio. Ideaal als support act van Great Lake Swimmers.
Tadic wordt vergezeld door Gregor, die haar nummers verrijkt met achtergrondzang, gitaar, Moog, Omnichord en een ritmebox, terwijl zij zelf gitaar speelt en af en toe wat percussie. Marina’s warme stem vormt een perfecte aanvulling op haar dromerige nummers. Haar composities bewegen zich aan de ene kant in de richting van fragiele dreampop, denk aan Beach House en Broadcast, maar eveneens naar folky singersongwriter-stijl die doet denken aan zowel Mazzy Star als Young Marble Giants.
Het duo bracht een selectie nummers van zowel Internal Radio als Pet Town, de single Chocolate Angels en een zweverige cover van Devil Town van Daniel Johnston, die ze vorig jaar opnamen voor de compilatie Joyful Noise Halloween Party Vol. 1. Hoewel mooi en dromerig, misten de nummers body, waardoor Eerie Wanda het publiek bijna in slaap wiegde. Met meer gelaagde arrangementen zouden de nummers veel boeiender kunnen klinken, want er zit zeker en vast potentie in de songs. Bovendien wist Tadics stem ons zonder twijfel te bekoren.
De Canadese indiefolkband Great Lake Swimmers vierde vorig jaar hun twintigjarig jubileum met het album In Pieces: An Acoustic Retrospective: een soort best of, maar dan in een intieme, akoestische setting. In Sint-Niklaas stond een deel ervan op de planken: zanger-gitarist Tony Dekker, drummer Ryan Granville-Martin die voor de gelegenheid ook af en toe bas speelde en de uit Toronto afkomstige singersongwriter Colleen Brown. Wat volgde was een intieme set met de beste nummers uit hun 20-jarige carrière.
De songs voelen aan als warme, melancholische dekentjes, en in deze pure uitvoering kwam dat nog sterker tot zijn recht. Ton’s zachte, warme stem klonk beter dan ooit en werd prachtig ondersteund door zijn twee medemuzikanten. Elk nummer werd subtiel aangevuld, wat zorgde voor een set die van begin tot eind voor kippenvelmomenten zorgde.
De set bestond uit nummers van alle acht albums waarbij sommige titels meer in de schijnwerpers stonden dan andere. Een opvallend moment was het prachtige Three Days At Sea (Thee Lost Years) van hun debuut dat sinds lange tijd weer op de setlist stond, net als Somewhere Near Thunder Bay van Dekkers soloalbum Prayer of the Woods.
Het hele concert was subliem met een paar absolute hoogtepunten. Zo bracht Dekker Where In The World grotendeels solo op akoestische gitaar, waarbij hij in het refrein prachtig werd ondersteund door Colleen en Ryan op achtergrondzang. Riverine werd uitgevoerd als duet, waarbij de stemmen van Brown en Dekker perfect in harmonie klonken. Natuurlijk mocht de hit Your Rocky Spine niet ontbreken. Tony vroeg het publiek om mee te stampen met het ritme, maar door de betonnen vloer viel dat niet echt op, wel werd het uit volle borst meegezongen. Hoewel Great Lake Swimmers met slechts drie leden in De Casino optrad, was het op alle vlakken magisch mooi. We kijken er nu al naar uit wanneer de band, met drie of meer muzikanten, opnieuw naar ons land komt!
Eerie Wanda: Facebook – Instagram
Great Lake Swimmers: Facebook – Instagram
