Luttele uren voor het concert, jullie verslaggever in gesprek met een vriendin: “Laura Misch, nee die ken ik niet. Ik ken wel Tom Misch, die is écht goed”. Wel, Laura blijkt de zus van de geroemde jazzmuzikant! En al even veelzijdig als getalenteerd als broerlief, zo zou blijken in de Witloofbar van Le Botanique, dinsdagavond 14 november, waar Misch het publiek moeiteloos stil kreeg en wist te raken met haar intimistische etherische bedwelmende, sfeervolle en intense composities.
Af en toe een zachte beat, altijd de prachtige stem van Misch en haar subtiele en sensuele wijze om noten uit de saxofoon te toveren. Misch werd bijgestaan door een harpiste en keyboardspeler die ook enkele zuinige gitaarpartijen aanleverde. Vanaf de, ongetwijfeld niet gespeelde, verlegen opkomst tot aan de laatst gespeelde noot had de Britse multi-instrumentaliste onze aandacht, én ons bij ons nekvel.
Het jongste album Sample the Sky, uit sinds oktober van dit jaar, was de leidraad doorheen de set van Laura Misch, aangevuld met pareltjes uit Lonely City (2019) en Playground(2017). Goed voor een uurtje onderdompeling in smooth jazz, voorzichtige triphop en acid jazz. Muziek om bij weg te dromen. Indien toegediend aan vermoeide melomanen in iets té comfortabele zitjes gezeten, misschien om letterlijk in dromenland te belanden, want erg laid back. Maar in de Witloofbar stonden we met zijn allen recht, tenzij Laura ons anders gebood, en de aandacht verslapte géén seconde.
Sax Rise opende zweverig en sprookjesachtig de set. Hoe hard kan de vlag de lading dekken? Sax rise dus. Zweverige, keys & drones maakten het plaatje af. Hoe melancholisch, subtiel en sensueel kan een saxofoon klinken? Zo dus! Een weinig later zou diezelfde sax nog meer pure melancholie belichamen in een indrukwekkend Walk Alone to Hear Thousand Thoughts of Your Own (Lonely City). De harpiste was hier, en ook in andere composities, de mooie extra factor.
Bij Light Years mochten we voor het eerst kennismaken met dat mooie zachte, soms net niet hese stemgeluid van Misch, fluisterend, dan weer voorzichtig voluit gaand, en soms hoog, zoals in City Lungs, verderop in de set.
“Alsof ik zwemmende ben tussen een massa saxofoons, zo voelt deze song”, leidde de muzikante Wild Swim in. Heel wild klonk dat niet, wel gewoon prachtig. Ook Glass Shards (Lonely City) was niet echt ‘wild’, maar er kon zowaar voorzichtig geswingd worden, wat het publiek, of toch jullie redactie alvast, niet naliet. En later in de set lukte dat al makkelijker met Hide to Seek en Listen to the Sky.
Een erg subtiel en beklijvend, ja ook pakkend, Portals werd opgedragen aan Misch’ recent overleden grootvader. “We waren er allemaal bij, toen hij ging”. Misch’ fraaie stemgeluid, zuinige gitaarpartijen en de harp hier in wonderlijke harmonie, die deze compositie een kippenvelfactor gaven. Erg mooi, deze ode!
Het moet van dat memorabele concert van Lamb, jaren terug, geleden zijn dat we een publiek zo gedwee en braaf de orders om te gaan zitten of liggen, opvolgde. “Ja, allemaal, de song heeft dat nodig”, tot de fotografen: “ja, jullie ook”. Een machtig mooi Widening Circles volgde. “Blijf rustig nog wat zitten” en een indrukwekkend mooi City Lungs volgde. Wat een saxsolo, die harp, die gitaarklank en hoe mooi dat frêle stemgeluid van Misch hier. “Bij deze wil je vast weer rechtstaan”. Gedanst werd er dus ook tijdens het fijne duo Hide To Seek en Listen To The Sky.
Met de raad onze ogen te sluiten en ons in te beelden over de stad te vliegen, of dat Brussel of Londen was, zei Misch er niet bij, kregen we nog een erg mooi Birdseye cadeau, al de laatste song in de set
Maar het trio was makkelijk te overtuigen tot een bisronde en zo werden we nog getrakteerd op die wonderlijke single uit 2018: Lagoon. Jazzy, moody en rokerig? Check! Machtig mooi ook. Misch had nog een laatste verzoek aan haar gewillige publiek. Nu moesten we allen meer naar achteren gaan staan, “dan klinkt de sax mooi in het midden van de zaal”. Het was als Mozes en de zee. Iedereen dus op een afstandje, jawel het werkte. Met veel sensualiteit weerom perste Misch hemelse klanken uit haar saxofoon. Wat een lekkere track bleek Climb, en wat een vibe zeg!
Een meer dan aangename kennismaking met Laura Misch. De zus van heeft ook veel in haar mars. En als Tom niet oppast spreekt men straks van de broer van. Wie zal het zeggen?
Sample The Sky van Laura Misch is uit op One Little Independent.
LAURA MISCH • Facebook – Instagram
