De geloofsbrieven waren goed, heel goed zelfs, we lazen lovende kritieken over Fish Bowl, en ook bij Luminous Dash waren we daar best enthousiast over. En terecht want Kate Davis maakte een fraaie gitaarpopplaat met mooie kleine miniatuurtjes. Nogal wiedes dat we dat live wilden beleven dus…
Zondagavond 21 mei 2023 kwam de zangeres haar album voorstellen in Le Botanique, voor een redelijk goed gevulde Witloofbar. Jammer genoeg, allicht zonder er erg in te hebben, deed de zangeres een aantal popparels en haar prachtige stem verdrinken in een teveel aan ruis tijdens een nogal slordige, wisselvallige set.
Toen we, ter voorbereiding van het concert, nog eens naar Fish Bowl luisterden, vielen ons enkele gelijkenissen op met Juliana Hatfield, die destijds met The Juliana Hatfield Three dat fijne hitje For The Birds scoorde. En ook tijdens de liveshow viel de gelijkenis in stem en stijl op, al klinkt de stem van Davis ietsje mooier. Maar die mooie stem van de zangeres verdronk zondagavond net iets te vaak in het bandgeluid dat iets te ‘full on’ stond, maar ook in het nogal korrelige en groezelige gitaarspel dat soms gewoon stoorde en de finesse compleet stuk sloeg.
En waar we Fish Bowl goed kunnen smaken, maar het soms te braaf vonden klinken, leek de zangeres dat zelf ook gedacht te hebben. Of haar oplossing nu de goeie was, laten we wijselijk in het midden. We betrapten ons er ook een beetje op dat we op een gegeven moment niet echt meer aandachtig aan het luisteren waren. De songs leken allemaal hetzelfde te klinken. Dat komt misschien ook wel omdat veel nuance verloren ging in de knullige gitaarrock aanpak. En zo verdronken juweeltjes als Saw You Staring, Consequences en People Are Doing volledig in ruis. Jammer. Bij het rustigere Fructify en gelukkig ook in Fish Bowl en Reckoning, kwam dat mooie stemgeluid van Davis toch naar voren. Genieten dan.
Tijdens één van door ruis vermoorde liedjes spookte een Neil Young-quote uit een van zijn live platen door ons hoofd: “Look, I’m gonna get a big guitar en act real cool”. Misschien was dat wat Davis gedacht heeft? We weten het niet, alleszins klonk het te vaak ronduit rommelig, te luid en behoorlijk slordig ook. Goed, het was een van de laatste optredens van de tour, maar dat mag eigenlijk geen excuus zijn, toch?
Gemengde gevoelens na de amper vijfenveertig minuten, waarin Davis niet echt wist te overtuigen, en waarin te vaak alle finesse zoek was, al was die mooie stem van haar aanwezig.
We houden het in de gaten en wanneer Kate Davis nog eens afzakt naar onze regio geven we haar graag een tweede kans. Komaan, Kate!
